آموزش زبان به کودکان... چه وقت و چگونه؟

آموزش زبان به کودکان... چه وقت و چگونه؟

کودکان از زمان تولد توانایی شنوایی فوق‌العاده‌ای دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد اصوات مختلف را از هم تشخیص دهند. در صورتی که از زمان تولد با کودکی به 2 زبان صحبت شود، او به طور طبیعی قادر به درک هر دو خواهد بود. کودکانی که دو زبان را حین تولد می‌شنوند معمولا دیرتر به حرف می‌آیند. دلیل آن هم مواجه‌شدن کودک با دایره وسیعی از لغات است که باید آنها را درک و بیان کند. گاهی نیز کودک دو زبان را با هم مخلوط می‌کند. این حالت کاملا طبیعی است و در 3، 4 سالگی از بین می‌رود. هرگز برای آموزش کودکان، به عنوان مثال آموختن یا حرف زدن یک زبان نباید به کودک فشار آورد. اگر کودک حس کند والدین از پیشرفت‌ نکردن او نگران هستند، ممکن است دچار اختلالات تکلمی شود. اگر مجبور شدید به کشور دیگری مهاجرت کنید برای اینکه کودک شما زبان را بیاموزد کافی است یکی از والدین به زبان مادری و دیگری به زبان خارجی صحبت کند تا کودک آرام‌آرام با زبان بیگانه خو بگیرد. به محض تکمیل زبان اول، معمولا در 3 سالگی و با شروع مهدکودک می‌توان آموزش کودکان برای زبان دوم را آغاز کرد و خیلی خوب است که با آغاز مدرسه بچه‌ها از کلاس‌های زبان دوم هم استفاده کنند.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.

آموزش های که باید به کودکان داده شود !

آموزش های که باید به کودکان داده شود !

برخی مسایل هستند که باید حتما به فرزندان عزیز خود بیاموزید. کودکان آسیب‌پذیر، ساده و ترسو هستند. این وظیفه والدین است آنها را برای رویارویی با برخی مشکلات و بلاها آماده کنند.

1. حرف زدن با غریبه ها
آموزش و هشدار دادن به کودکان در مورد ارتباط با غریبه ها از جمله مواردی است که پدر و مادرها باید آن را جدی بگیرند. باید در این مورد با دقت و تاکید بسیار با فرزندان خود صحبت کنید. البته مراقب باشید این مساله را طوری مطرح نکنید که موجب ترس کودک از غریبه ها بشود. باید به جای ترساندن آنها، اطلاعات مفید که حالت هشدار نیز دارند، به فرزند بدهید.

  

2.    واکنش در برابر بلایای طبیعی
برخی از بلاهای طبیعی به مرور تخریب می کنند و آسیب می رسانند و فرد در برابر آنها فرصت واکنش دارد. اما برخی از آنها نیز ناگهانی هستند و نمی توان هیچ کاری انجام داد. وظیفه پدر و مادر این است خودشان با مطالعه و تحقیق و یافتن اطلاعات ارزشمند و البته مفید، فرزندان خود را برای رویارویی با چنین رویدادهایی آماده کنند. فرزندان باید بدانند در مواقع سیل، زلزله، طوفان یا آتش‌سوزی بهترین واکنش برای نجات یافتن چیست.

 

 3.    پس از گم شدن چه کنند
پدر و مادر باید به فرزندان خود بیاموزند وقتی گم شدند. با صدای بلند نام اصلی شما را صدا کنند یا از مادرها یا افراد دیگری که در نزدیکشان هستند کمک بخواهند. به آنها در مورد امنیت در روزهای معمول زندگی آموزش لازم را بدهید. از هر فرصت مرتبطی استفاده کنید تا به کودکان در مورد حفظ امنیتشان بیاموزید. در مورد احتمال گم شدن با آنها حرف بزنید و نمایش های مشابه برایشان بازی کنید تا آمادگی این مساله را داشته باشند.

 

 4.    آموزش مسیریابی
منظور از جهت‌یابی این نیست که فرزند خود را به نجوم‌شناس قهار مبدل کنید که با کمک خورشید و ماه و ستاره ها بتواند راه خودش ر ا بیابد. قرار هم نیست یک جی‌پی‌اس به او بدهید تا راه درست را پیدا کند. آموزش های ابتدایی مسیر و جهت یابی را به او بیاموزید تا شمال و جنوب و شرق و غرب را بتواند تشخیص دهد. در مسیر پارک، پاساژ، فروشگاه و ... در مورد جهت و جغرافیا با او حرف بزنید. همین کافی است.

 

 5.    آشنایی با محله
باید فرزند خود را با محله ای که در آن زندگی می کنید آشنا کنید. این برای مواقع ضروری بسیار لازم است.

 

 6.    نشانی و شماره تلفن
از اینکه فرزند شما نشانی و شماره تلفن  خانه را بلد است، مطمئن شوید.

 

 7.    کمک های اولیه
مسایل بسیار ابتدایی و ساده  کمک های اولیه را به فرزند خود بیاموزید. در مورد مسایلی همچون بریدن یا خراش برداشتن پوست برایش حرف بزنید و بگویید اگر تنها بود و چنین رویدادی برایش رخ داد، چه باید بکند.

 

 8.    اطلاعات لازم در مورد آتش‌سوزی
لطفا خودتان در مورد اقدامات لازم هنگام آتش‌سوزی مطالعه کنید و اطلاعات مفید و ساده و لازم را به فرزندتان نیز منتقل کنید. کودک باید بداند در این مواقع چطور برخورد کند.

 

  9.    اطلاعات لازم در مورد محل زندگی دوستان و فامیل
کودک شما باید محل زندگی دوستان یا فامیل نزدیک را بداند تا بتواند در مواقع ضرورت از آنها استفاده کند.

 

10.    دانستن شماره های ضروری
شماره های ضروری همچون پلیس، اورژانس یا آتش نشانی چیزهایی هستند که باید به فرزند خود بیاموزید. دانستن این شماره های ساده برای مواقع ضروری بسیار لازم و واجب است.  

 

آموزش‌های کودکان را از چه سنی شروع کنیم؟

این نکته بسیار مهم را همه ما می‌دانیم که کودک زیر ۷ سال را نباید به طور  مستقیم آموزش داد و برای آموزش او باید از روش‌های تخصصی و عینی کمک بگیریم. همچنین همه ما می‌دانیم که آموزش تنها به آموزش‌های رسمی محدود نمی‌شود.

اولین آموزش‌ها در خانواده و در محیط آرام خانه شکل می‌گیرد. مانند آموزش خوب زندگی کردن، خوب حرف زدن و در کل آموزش چگونه درست اندیشیدن را باید از‌‌ همان روزهای نخست کودکی در نهاد کودک جای دهیم تا با رشد روحی و روانی و فیزیکی او این امر مهم نیز به تکامل برسد و بعد سایر آموزش‌های جانبی را شروع کنیم. شایان ذکر است که آموزش کودک در این سنین صرفا به صورت غیرمستقیم و بیشتر از طریق تحریک تمام حواس پنجگانه‌اش باید صورت بگیرد، چون کودک مانند ما تجربه لازم برای تمرکز در کلاس آموزشی رسمی را به دست نیاورده است و شاید تحمل کلاس آموزشی برایش خسته کننده وکسالت‌آور باشد. پس بهتر است آموزش‌ها در خلال بازی باشد تا برای کودک ایجاد علاقه و انگیزه کند. آموزش در این زمان بسیار دشوار و  مهم است زیرا ریشه‌های آموزش را به وجود می‌آورد و باید کاملا تخصصی و تکنیکی باشد.

آموزش زبان دوم

کودک از بدو تولد حس شنوایی فوق‌العاده‌ای دارد که به او اجازه می‌دهد اصوات مختلف را از هم تشخیص دهد. اگر از‌‌ همان بدو تولد با کودک با دو زبان صحبت کنیم او توانایی درک هر دو زبان  پیدا می‌کند. این کودک دیر زبان باز خواهد کرد زیرا با دایره وسیعی از لغات مواجه می‌شود که باید آن‌ها را پردازش کند و در نتیجه دیر زبان باز می‌کند وگاهی لغات دو زبان را با هم مخلوط می‌کند، ولی بعد از مدتی و  در صورت مداومت کار برایش عادی می‌شود. این حالت کاملا طبیعی است و در ۴- ۳ سالگی از بین می‌رود. این نکته را به یاد داشته باشید که هرگز برای آموختن یا حرف زدن یک زبان نباید به کودک فشار آورد. همیشه با کوچک‌ترین پیشرفتش او را تشویق کنید و در صورت ناکامی‌اش در هیچ صورتی نگرانی خود را به او نشان ندهید زیرا ممکن است در حرف زدنش دچار مشکل شود. البته بهتر است آموزش زبان دوم را پس از تکمیل زبان اول و کامل شدن دایره لغات کودک آغاز کنیم، زیرا کودک معمولا در ۳ تا5/3سالگی به این مهارت دست می‌یابد. می‌توان هم‌زمان با شروع مهدکودک آموزش زبان دوم را آن هم به طور غیرمستقیم آغاز کرد و آموزش مستقیم را با شروع مدرسه ادامه داد.

آموزش نقاشی

از ۲سالگی می‌توان آموزش رنگ‌ها را به کودکان آغاز کرد زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد می‌کند، ماهیچه‌هایش قوی می‌شود و از نظر بینایی چشمش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به هر سمتی را که می‌خواهد، دارد. کودکان معمولا سعی می‌کنند خطوطی را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کودک را به کشیدن نقاشی تشویق کرد. بهترین سن برای شروع آموزش نقاشی با هدف  ایجاد خلاقیت در کودک و نه نقاشی کردن در پایان ۴‌سالگی است. منظور از آموزش نقاشی تنها فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها از جمله نقاشی است. حتی والدین خود می‌توانند عهده‌دار این امر باشند. می‌توانید از موسیقی، تئا‌تر، بازی، ‌قصه، شعر و... استفاده کنید و فضایی را به وجود آورید تا کودک‌تان خود را با زبان تصویر آشنا کند. نقاشی یک زبان بین‌المللی است؛ زبانی برای گفتن ناگفته‌ها. بهتر است کودک تا ۳ سالگی از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده کند و از 4.5 سالگی به بعد از مدادرنگی استفاده کند. می‌توانید پایین دیوار اتاقش را سرتاسر مقوا بچسبانید و او را توجیه کنید که فقط در آنجا مجاز است نقاشی کند.

آموزش مهارت‌ها و ارزش‌های اجتماعی

مهارت‌های زندگی دائما تذکر دادن به کودک نیست؛ این‌که به او بگوییم مودب باش، جلوی بزرگ‌تر بایست، درست بخور، درست بشین، این‌طوری حرف نزن، این‌طوری حرف بزن، سلام کن، خداحافظی نکردی. این‌ها نه تنها مهارت‌ها را بالا نمی‌برد بلکه اعتماد به نفس آن‌ها را نیز پایین می‌آورد. او برداشتی را که ما از هر کدام از باید‌ها و نباید‌ها داریم را ندارد. پس باید به صورت تجربی بیاموزد که ادب یعنی چه؟ تربیت یعنی چه؟ هرچقدر ما برایش توضیح دهیم او به درک درست نمی‌رسد و باید تجربه کند. اگرکودک ما سلام نکرد یا خداحافظی را فراموش کرد نشانه آن نیست که او بی‌ادب است و بی‌ادب می‌ماند. او هنوز درک درستی از این واژه‌ها ندارد یا شاید زمان استفاده مناسب از آن را نمی‌داد. در هر صورت او را به اجبار وادار به کاری که میل به انجام آن ندارد، نکنید. برای آموزش او روش ترغیب وتشویق بسیار مناسب است. هیچ‌ وقت برای انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه به او ندهید و از جملاتی مانند بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنید. برای انجام کاری اصرار و خواهش نکنید چون نتیجه‌ای نخواهد داشت یا اگر هم داشته باشد موقتی است و زود از بین می‌رود.

آموزش موسیقی

بر اساس پژوهش‌های بسیار، درک موسیقی از دوران جنینی آغاز می‌شود. اما دریافت علائم صوتی و واکنش‌های ناشی از آن زمانی است که کودک قادر به تحلیل و تفکیک صدا‌ها و آوا‌هاست. بسیاری از کار‌شناسان آموزش و نیز روان‌شناسان در پی تحقیقات پژوهشگران بهترین سن آموزش موسیقی به کودکان را ۲ تا ۸ سالگی می‌دانند؛ البته باز هم به روش غیرمستقیم.

آموزش ورزشی

یکی از رشته‌های ورزشی مناسب برای سنین زیر پیش دبستان ژیمناستیک است تا مهارت‌ها و هماهنگی‌های حرکتی کودک تقویت شود. در بسیاری از مهد‌ها و باشگاه‌ها این کلاس‌ها دایر است و والدین می‌توانند از ۴ سالگی فرزندشان را در این کلاس‌ها ثبت‌نام کنند. البته از این سنین می‌توان کودک را با شنا نیز آشنا کرد.