نکات جالب برای تربیت کودک

وبلاگ اموزش کودکان :نکات جالب برای تربیت کودک 

تربیت سازنده، روشی است که در آن رشد کودکان تقویت و رفتار آنان به گونه ای سازنده و بی ضرر مدیریت می شود. این شیوه براساس ارتباط خوب و توجه مثبت به کودکان، برای کمک به رشد آنان پایه ریزی شده است. کودکانی که با شیوه تربیت سازنده پرورش می یابند احتمال رشد مهارت ها و ایجاد احساس خوب نسبت به خود در آنها بیشتر و احتمال بروز مشکلات رفتاری در آنها کمتر است.

دکتر اکرم منتظرالظهور، مشاور و روانشناس، نکات جالبی برای تربیت کودک مطرح کرد که در ادامه می خوانید.

لازم است والدین بدانند هنگامی که مشکلی رخ می دهد چه باید بکنند. از روش های مختلف برای اداره مشکلات رفتاری کودکان اطلاع داشته باشند، مهارت تشویق رفتار مطلوب در کودکان را بدانند و در صورت نیاز بتوانند رفتارها و مهارت های جدید را به کودکان آموزش دهند.
 
اصول تربیت کودک:

آماده کردن یک محیط امن و مورد علاقه
به علت اینکه حوادث خانگی یکی از علل آسیب در کودکان خردسال است، داشتن محیطی امن که کودک بتواند ضمن جست و جو، بازی و سرگرمی از آسیب دیدگی مصون باشد، ضروری به نظر می رسد.

خانه ای پر از اشیاء جالب برای کودک مانند وسایل آشپزخانه، کنجکاوی کودک و رشد زبانی و قوای هوش او را تحریک خواهدکرد و او را سرگرم و فعال نگه داشته و احتمال بدرفتاری او را کاهش می دهد. کودکان نیاز به نظارت مناسب دارند بدین معنی که بدانید کودک کجاست و چه کاری انجام می دهد (نظارت غیرمستقیم).

ایجاد محیط یادگیری
والدین لازم است در دسترس کودکان باشند. این بدان معنی نیست که همیشه با کودک خود باشید بلکه منظور آن است که در هنگامی که کودک به کمک یا مراقبتنیاز دارد در دسترس او باشید. در حقیقت کیفیت زمان مهم است نه کمیت بودن با کودک.

انضباط
انضباط به معنی ثبات در رفتار با کودک است. یعنی به یک رفتار کودک در زمان و مکان های مختلف واکنش یکسان نشان دهیم. هنگام بدرفتاری کودک و آموزش به کودکان برای ارایه رفتار قابل قبول، وقتی والدین از انضباط قاطعانه استفاده کنند، کودکان می آموزند مسئولیت رفتار خود را بپذیرند، از نیازهای دیگران آگاه شوند و کنترل بر خویش را افزایش دهند.

پدر و مادر شادی باشید
وقتی نیازهای شخصی شما مانند ارتباط صمیمانه، همراهی، تفریح و... برآورده شود پدر یا ماردبودن آسانتر می شود. این به این معنی نیست که کودک بر زندگی شما تسلط داشته باشد. اگر نیازهای شخصی شما به عنوان یک بزرگسال برآورده شود جسور بودن، ثبات داشتن و در دسترس کودکان بودن برای شما آسانتر می شود.

مدیریت رفتار نامطلوب
همه کودکان لازم است یاد بگیرند که حدود و قوانین را بپذیرند و ناکامی خود را هنگامی که به خواسته های خود نمی رسند کنترل کنند. مدیریت این موفقیت ها برای والدین ممکن است پردردسر باشد، اما روش های مثبت و موثری وجود دارد که به کودکان کمک می کند کنترل بر خویش (خویشتن داری) را یاد بگیرند. هنگامی که والدین برای بدرفتاری کودکان از پیامدهای فوری، مستمر و قاطع استفاده کنند کودکان  کنترل بر خود را می آموزند.
 
روش های اداره مشکلات رفتاری کودکان:
قانین واضح وضع کنید: کودکان نیاز به تعیین حدود دارند تا بدانند که از آنها چه انتظاری دارند و چگونه باید رفتار کنند. چند قانون اصلی برای خانه (4 یا 5 قانون) می تواند کمک کننده باشد. قوانین باید به کودکان بگویند چه کاری انجام دهند نه اینکه چه کاری انجام ندهند.

برای مثال: درخانه آرام راه برو! قوانین اگر ساده باشند، انجام آنها راحت باشد و بتوان پیامدی برای آن درنظر گرفت خیلی نتیجه بهتری خواهدداشت، سعی کنید کودک را در تصمیم گیری برای قوانین خانواده شرکت دهید.

شما می توانید یک جلسه خانوادگی داشته باشید و در مورد برخی قوانین با خانواده خود تصمیم گیری کنید.

در ابتدا برای شروع، تعداد کمی قانون در نظر بگیرد.

اطاعت از قوانین باید آسان باشد.

قوانین باید بصورت مثبت بیان شود.

قوانین باید ساده باشد.

 قوانین باید قابل تقویت شدن باشند.

اگر هیچکس در خانه قوانین را رعایت نمی کند انتظار نداشته باشید که کودک شما این کار را انجام دهد.

از بحث مستقیم برای برخورد با قانون شکنی استفاده کنید: بهترین مورد بحث مستقیم هنگامی است که کودک گاه گاهی یکی از قوانین اساسی خانه را فراموش می کند. این کار شامل جلب توجه کودک گفتن مشکل به کود، توضیح مختصر با درخواست از کودک برای انجام یک رفتار مناسب است و سپس با رفتار مناسب باید تمرین شود.برای مثال: مریم تو داری در خانه می دوی، ممکن است چیزی را بشکنی، قانون ما در مورد راه رفتن در خانه چیست؟ حالا به من روش صحیح راه رفتن در خانه را نشان بدهد، برگرد به طرف در و دوباره شروع کن!

برای این که بحث مستقیم را موثرتر کنید کودک را وادار کنید که رفتار صحیح را دوباره تمرین کند.

نادیده گرفتن: برای مواجهه با مشکلات رفتاری استفاده می شود. برای کودکان 1 تا 7 سال نادیده گرفتن به معنی توجه نکردن عمدی به کودک، به هنگام بروز مشکلات رفتاری کوچک است مانند گریه کردن، گفتن کلمات زشت و ... هنگامی که یک رفتار را نادیده می گیرید به کودک نگاه نکنید و با او صحبت نکنید. کودک ممکن است در ابتدا شلوغ کند و سعی در جلب توجه شما داشته باشد، در صورت لزوم روی خود را برگردانید و دور شوید، سعی کنید آرام باشید، در صورت نیاز چند نفس آرام و عمیق بکشید.

نادیده گرفتن را تا زمانی که مشکل رفتاری ادامه دارد ادامه دهید و هر زمانی که کودک مشکل رفتاری را متوقف کرد او را تحسین کنید و مشکلات جدی تر مثل آسیب رساندن به دیگران یا تخریب اشیاء را نادیده  نگیرید.

دستور دادن: اغلب مشاهده می شود والدین دستوراتی به کودکان خود می دهند که به راحتی نمی توانند آنها را انجام دهند. دستوراتی که موثر واقع نمی شود دارای یکی از این خصوصیات هستند:

 قوانینی که برای کودک وضع می کنید باید قابل تقویت شدن باشند

 
1- دستورات زنجیره ای: در دستورات زنجیره ای چندین دستور در یک زمان به کودک داده می شود (مثال: لباست را بپوش، دندان هایت را مسواک بزن، موهایت را شانه کن، و بیا صبحانه بخور)، در حالی که کودک هنوز توانایی به خاطر سپردن همه آنها را ندارد. پس بهتر است دستورات به بخش های کوچکتری تقسیم شود و هر بخش را به تنهایی و جداگانه از کودک بخواهید انجام دهد.

2- دستورات مبهم: دستوراتی که واضح نیستند. مثلا بچه خوبی باش. درواقع کودک ممکن است نداند که واقعا چه چیزی از او خواسته می شود. بهتر است مثلا به کودک گفته شود: اسباب بازی هایت را با برادرت مشترک استفاده کن.

3- دستورات سوالی: در این گونه دستورات از کودک پرسیده می شود که آیا این کار را انجام می دهد؟ و درواقع مستقیما به او دستور انجام کاری داده نمی شود. مثال: آیا دوست داری که الان اتاقت را تمیز کنی؟ در این مورد کودک لجباز به سادگی می تواند بگوید نه.

4- دستوراتی که به دنبالش دلیل و منطق آورده می شود: مثال: اسباب بازی ها را بردار، چون مادربزرگت اینجا می آید و تو می داند که او خانه تمیز را دوست دارد! مشکل در اینجا این است که کودک ممکن است دستور اصلی را فراموش کند.
 
با پرهیز از این نوع دستورات و رعایت اصول زیر می توان انتظار داشت که کودک دستورات شما را با احتمال بیشتری انجام دهد:

توجه کودک را به خود جلب کرده و قبل از دادن دستور، با او تماس چشمی برقرار کنید.

با صدای محکم و قاطع با کودک صحبت کنید، البته صدایتان بلند و خشن نباشد.

دستوری به کودک بدهید که خاص و ساده باشد.

از ژست های فیزیکی به طور مناسب استفاده کنید (مثلا به جایی که باید اسباب بازی را بگذارد اشاره کنید).

از دستورات مثبت به جای دستورات منفی استفاده کنید.

اطاعت از دستور را پاداش بدهید.

نکته: خانه ای پر از اشیاء جالب برای کودک مانند وسایل آشپزخانه، کنجکاوی کودک و رشد زبانی و قوای هوش او را تحریک خواهدکرد و او را سرگرم و فعال نگه داشته و احتمال بدرفتاری او را کاهش می دهد.

نکته: بهتر است دستورات به بخش های کوچکتری تقسیم شود و هر بخش را به تنهایی و جداگانه از کودک بخواهید انجام دهد.

 

آموزش به بچه ها در مورد غریبه ها

 آموزش به بچه ها در مورد غریبه ها

 

جمله "با غریبه ها حرف نزن" نسل ها است که برای بسیاری از والدین تبدیل به شعار شده است. ولی بر خلاف این تدبیر قدیمی، گاهی ایده خوبی است که بچه ها با غریبه ها حرف بزنند. اگر بچه گم بشود یا به کمک نیاز داشته باشد، دیگر به چه کسی رو بیندازد؟ بنابراین بجای شعارهای توخالی، بهتر است به بچه یاد بدهید که چه وقت با غریبه ها حرف بزند و چه وقت حرف نزند؟

به فرزندتان بگویید که اگر غریبه ای به او نزدیک شد و چیزی مانند اسباب بازی یا خوراکی تعارف کرد یا خواست او را سوار ماشینش کند یا برای کاری از او کمک خواست، فرزندتان باید فوراً آنجا را ترک کند و یا فریاد بزند. او باید در مورد این قضیه به شما یا بزرگتر قابل اعتماد دیگری (مانند معلم یا مراقبش) بگوید. همین قضیه جایی که کسی – غریبه، آشنا یا دوست – از فرزندتان می خواهد تا رازی را نگه دارد، سعی کند به قسمت های خصوصی بدن بچه دست بزند یا از بچه بخواهد به بدن او دست بزند هم صادق است.

بیشتر بچه ها از غریبه هایی که ظاهر بدجنسی دارند یا به نحوی ترسناک هستند احساس نگرانی می کنند. ولی واقعیت این است که اکثر کودک آزار ها و بچه دزد ها ظاهر معمولی دارند و خیلی از آنها کاملاً دوستانه و خونگرم و صمیمی به نظر می رسند. پس بجای آنکه بچه از روی ظاهر فرد در مورد او قضاوت کند، باید یاد بگیرد که از روی کارهایش در مورد او قضاوت کند.

وقتی با بچه ها بیرون می روید، اشکالی ندارد که اجازه دهید با افراد جدیدی آشنا شوند، سلام کنند و حرف بزنند. زیرا شما کنارشان هستید و بر آنها نظارت می کنید و از آنها محافظت می کنید. ولی اگر فرزندتان تنها بود و غریبه ای به او نزدیک شد، قضیه فرق می کند.

شاید این نکته هم مهم باشد که بچه ها را تشویق کنیم از روی حس ششم و غریزه خود به فرد اعتماد کنند. به آنها یاد بدهیم که اگر کسی باعث می شود که آنها احساس ناراحتی کنند یا احساس می کنند یک جای کار ایراد دارد، حتی اگر نتوانستند توضیحی برای آن بیابند، باید فوراً از آن محل و آن فرد دور شوند.

اگر فرزندتان تنها بود و برای کمک مجبور بود از غریبه ها کمک بخواهد چه؟ اول باید سعی کند افراد یونیفرم پوش مانند افسر پلیس یا نگهبانی را پیدا کند. اگر چنین افرادی را پیدا نکرد باید سعی کند از پدربزرگ یا مادربزرگ ها یا خانم هایی که بچه دارند کمک بگیرد. در عین حال باید حواسش به این افراد باشد و اگر به نظرش این افراد قابل اعتماد نبودند، باید از فرد دیگری کمک بخواهد.

با آنکه همیشه نمی توانیم از بچه هایمان در مقابل غریبه ها محافظت کنیم، ولی می توانیم به آنها یاد بدهیم که رفتارهای درست کدامند و اگر کسی از حد و مرز خودش رد شد، او باید چکار کند. اگر بچه ها این چیزها را در ذهن داشته باشند، وقتی بیرون هستند، جایشان امن خواهد بود.

 

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

روش های آشنا کردن کودکان با احساساتشان

آموزش کودکان :روش های آشنا کردن کودکان با احساساتشان

نحوه بخورد با احساسات را به کودکان آموزش دهید

 باید کودکان را با احساساتشان آشنا کرد و از آنها خواست در مورد احساسشان حرف بزنند؛ در ابتدا باید به کودک کمک کرد تا بتوانند احساسشان را پیدا کنند مثلاً «از اینکه صبر کردی تا حرف من تمام شود ناراحت شدی؟» یا «از اینکه بابایی تو رو با خودش نبرد غمگینی؟» یا «حتما از اینکه ما تو رو تنها بزاریم می‌ترسی».

به کودکان اطمینان بدهید شما برای شنیدن و تایید احساساتش حضور دارید، مثلاً «توحق داری از دست من عصبانی باشی، چون دوست داشتی تلویزیون نگاه کنی، ولی ما باید به فروشگاه می‌رفتیم و متاسفانه کاریش نمی‌شد بکنیم.»، به وضوح باید به او تاکید کنید که عصبانیت روش خوبی برای ابراز خشم نیست، برای این کار نخست باید با رفتار خود برای بچه‌ها الگو باشید یعنی خودتان وقتی خشمگین می‌شوید، داد و فریاد نکنید.

 

وقتی خشمگین هستید، با کودک صحبت نکنید

 وقتی خودتان خشمگین هستید، صرفا بگویید من خشمگینم و سپس علت خشم را به او بگویید و پس از برطرف شدن خشم، دوباره او را در جریان بگذارید و بگویید عصبانیتم برطرف شد، با اجرای تئاتر و بازی‌های مدیریت خشم، این مهارت را به او به صورت عملی آموزش دهید، سپس هر وقت به شیوه‌ درست خشمش را ابراز کرد، به او تاکید کنید که از نحوه‌ ابراز خشمش راضی هستید.

 گاهی احساسات جایگزین یکدیگر می‌شوند؛ مثلا خشونت به جای خشم می‌نشیند یا غم به بدعنقی تبدیل می‌شود یا ترس به خجالت بدل می‌شود و همین موارد از علل اصلی درگیری والدین و کودک می‌تواند به حساب آید.

 در چنین مواردی باید تکنیک‌های مربوط به خودش را استفاده کنید، مثلا در هنگام خشونت کودک، تکنیک اتاق تنهایی را اجرا کنید، هنگام بهانه گیری تکنیک شنیدن حرف‌ها و یا هنگام نق زدن، تکنیک بی‌اعتنایی را می‌توانید اجرا کنید.

 

کودکان غمگین نیاز به رفتار ملایم دارند

وی با اشاره به اینکه کودکان غمگین نیاز به رفتاری ملایم دارند، گفت: در عین حال باید احساس ارزشمند بودن را در کودکان تقویت کرد؛ نگاه محبت آمیز، نوازش کردن، در آغوش گرفتن و با گرمی از آنها استقبال کردن به کودکان کمک زیادی خواهد کرد،  همین طور کودکانی که از اعتماد به نفس کمی برخوردارند، نیاز به عشق ورزیدن و احساس ارشمند بودن دارند.


این متخصص اطفال با تاکید بر اینکه باید از سرزنش، تحقیر و تنبیه کودکان خودداری کرد، یادآوری کرد:  سعی کنید از کودکان انتقاد نکنید و کوچکترین موفقیتشان را با شور و شوق تشویق کنید و پیام‌های مثبت به آنها بدهید مثلاً بگویید " تو امروز خیلی کار‌های خوب انجام دادی، آفرین "، " مدتی است که حسابی ازت راضی ام چقدر پیشنهاد‌های خوبی می‌دی "، "از اینکه بچه توانمندی مثل تو دارم احساس غرور می‌کنم  میدونستی من بهت افتخار می‌کنم".

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

10 نکته مهم در تربیت کودک

10 نکته مهم در آموزش کودکان

شما می توانید با استفاده از این 10 نکته رابطه ی بهتری با کودک خود برقرار کنید، شادی بیشتری به زندگی او بیاورید، او را برای موفقیت های آینده در زندگی آماده کنید و در نهایت پدر و مادری عالی باشید پس این نکات را یاد بگیرید و از آن در تربیت کودک تان نهایت استفاده را ببرید.

بهترین روش برای تربیت کودکان چیست

یادگیری نکات تربیت کودک همیشه از مهم ترین بخش های وظایف والدین است، به خصوص این درباره تازه پدر مادرها اهمیت بیشتری دارد. در ادامه نکات تربیتی ساده و مختصری را برای شما آماده کرده ایم تا با استفاده از آن ها در سال جدید بتوانید کودکتان را هر چه بهتر تربیت کنید .

فرصت اشتباه به کودکتان بدهید
اجازه بدهید که کودک اشتباه کردن را هم تجربه کند، پس اگر در هوای گرم فصل تابستان برای پارک رفتن می خواهد پالتو بپوشد، با او مخالفت نکنید، اما لباس نخی و تابستانی هم همراه خودتان داشته باشید. زمانی که کودک اشتباه خود را پذیرفت و قبول کرد که هوا خیلی گرم است با سرزنش به او نگویید که « دیدی؟ حرف من رو گوش ندادی. من که بهت گفته بودم!» فقط لباس زمستانی اش را عوض کنید و از او بپرسید:«پوشیدن این لباس در هوای گرم چطور بود؟» در این صورت او احساس ناخویندی نخواهد داشت و می فهمد که اگر اشتباه هم کند باز هم پدر و مادرش او را دوست دارند .

 

10 نکته کنکوری تربیت کودک برای تازه پدر مادرها 

به کودکتان برچسب نرنید
وقتی که برچسب خجالتی بودن یا غیر اجتماعی به کودکتان می زنید، او به مرور در این نقش فرو رفته و تصور می کند که واقعا خجالتی و منزوی است. به این ترتیب شما نه تنها از غیراجتماعی شدن کودکتان جلوگیری نمی کنید، بلکه او را به سمت چنین رفتاری هدایت می کنید. به جای این کار سعی کنید او را در محیط هایی قرار دهید که فرصت دوستی و معاشرت با هم سن و سالانش را پیدا کند .

اجازه دهید کودکتان گریه کند
بگذارید کودک تان گریه کند و آرام شود. او باید بداند که گریه کردن ربطی به زن بودن، مرد بودن و کوچک یا بزرگ بودن ندارد. کودکتان باید احساساتش را بروز بدهد و یاد بگیرد که آن را درون خودش نریزد. پس به کودکتان نگویید:«گریه نکن!» یا «مرد که گریه نمی کنه!» این باعث می شود کودکتان به مرور فردی درونگرا و گوشه گیر شود .

به کودکتان یاد بدهید که همیشه هم حق با بزرگترها نیست !
برخی والدین به کودک خود می آموزند که همیشه باید به حرف بزرگ ترها گوش کرد و همیشه حق با بزرگ ترهاست اما در برخلاف تصور شما این آموزش کاملا اشتباه است. کودک باید یاد بگیرد که گاهی هم به خواسته های دیگران «نه» بگوید، چون در غیر این صورت کودک خود را تسلیم هر نوع خواسته بیمارگونه و آزاردهنده ای خواهد کرد، صرفا به این دلیل که آن خواسته از طرف یک بزرگتر بیان شده است .

نگران شلختگی کودکتان نباشید
کودک با بهم ریختن وسایل نیازش را به کنجکاوی نشان می دهد. ممانعت والدین از کنجکاوی های کودکانه، چراغ های ذهن کودک را خاموش می کند. نگران شلختگی فرزندتان نباشید، او نظم و ترتیب را از شما می آموزد. یادتان باشد کودکانی که بیشتر اقدام به لمس کردن، چنگ زدن، چشیدن و حتی پرتاب اشیای اطراف خود می کنند، از توانایی بهتری در یادگیری برخوردار هستند. کثیف کاری کودکان شاید برای شما ناراحت کننده باشد اما این رفتار می تواند درک کودک از دنیای اطراف خود را افزایش دهد. بازی کردن و لمس اشیای مختلف می تواند مهارت یادگیری کودک را به شدت تقویت کند .

 

نکات مهم تربیت کودکان

بهترین هدیه برای کودکتان بوسیده شدن و در آغوش گرفتن است
گرانبهاترین هدیه ای که که می توانید به فرزندتان بدهید؛ در آغوش گرفتن و بوسیدن او است. این هدیه حتی از اسباب بازی و هدیه های مادی دیگر نیز ارزشمندتر است . وقتی فرزندتان کار خوبی کرد، حتما او را به صورت عاطفی، لمسی تشویق کنید . هرگز به او نگویید:«خب برو بسه دیگه!» اجازه بدهید تا زمانی که می خواهد در آغوش شما بماند. یک نکته مهم دیگر در این رابطه اینکه محبت های لمسی سن و سال نمی شناسد. هرگز به این خاطر که فرزندتان بزرگ شده و حالا به نوجوانی رسیده، او را از آغوش خود محروم نکنید .

به جای کودکتان احساس نکنید
به جای کودکتان احساس نکنید و حرف نزنید! نگویید:«حالا دیگه سردت شده، بیا لباس تنت کنم. یخ کردی!» «بیا غذا بخور گرسنه ت شده!» «بذار من برات این رو درست کنم!» این حرف ها باعث می شود که ارتباط کودک با خودش، بدنش و احساساتش قطع شود. علاوه بر این شما با این رفتار باعث می شوید که استقلالش از او گرفته شود و کودکی وابسته تربیت شود .

وقتی کودکتان حرفتان را گوش نمی دهد رفتار خودتان را اصلاح کنید
آیا هر چه به کودکتان می گویید، حرف شما را گوش نمی دهد؟ کلافه شده اید و نمی دانید چه کنید؟ ساده است چون بچه ها شنوده های خوبی نیستند اما مقلدهای خیلی خوبی هستند. وقتی شما فریاد می زنید که چاقو را زمین بگذارد، او نه تنها چاقو را زمین نمی گذارد، بلکه فریاد هم می کشد. چرا که شما با داد و فریاد حرف تان را زده اید. اگر با مهربانی رفتار کنید، آنها هم جواب مهربانی شما را می دهند. اگر با احترام با او برخورد کنید، او هم به شما احترام می گذارد. در هر حال این شما هستید که تعیین می کنید، رفتار او باید چگونه باشد .

از خودتان انتقاد نکنید
با خودتان مهربان باشید و مدام از خودتان انتقاد نکنید. انتقاد از ظاهر خودتان این پیام را به کودک می دهد که عزت نفس یک شخص به مدل شلوار یا وزن یا قد او بستگی دارد. این رفتار به ویژه در دخترها نمود بیشتری خواهد داشت. دخربچه ها بسیار تحت تاثیر رفتار و گفتار مادرشان هستند. رفتار شما به عنوان مادر باعث می شود که کودک یک عمر خودش را با ذهنیت های شما در آینه ببیند و قضاوت کند. این رفتار علاوه بر اینکه باعث رفتن به سمت عادات غذایی بد و رژیم های سخت می شود، بلکه اعتماد به نفس فرزندتان را هم از او می گیرد .

این 3 جمله ممنوعه را به کودکتان نگویید
وقتی شما، برای آرامش کودک تان که آسیب دیده و زخمی شده است، دیوار یا اسباب بازی را سیلی می زنید و می گویید:«اینو دعواش کردن، دیگه گریه نکن» یا « الان می رم می زنمش!» به صورت غیرمستقیم «انتقام گیری» را به کودکتان می آموزید. اگر به کودک بی اشتهایتان بگویید:«اگر غذا نخوری، غذا را به فلانی می دهم!»، به این ترتیب «خساست» را به کودکتان آموزش می دهید. اگر کودکتان خواهرش را کتک زد، نگویید:«این را نکن!» بلکه دستش را بگیرید و بر سر خواهرش بکشید و بگویید با دستت می توانی کارهای بهتری هم انجام دهی .

 

درباره نکات مهم تربیت کودکان بیشتر بدانید

چند اصل مهم در تربیت کودکان

تحسین و پاداش
بهترین پاداش برای کودکان تعریف، تمجید، تحسین و محبت شماست. استفاده از اسباب بازی و خوراکی های متنوع برای پاداش به کودکان الزامی نیست. شاید استفاده از تابلوی ساده ای که در آن ها رفتار خوب فرزندتان را با یک ستاره پاداش دهید، موثرترین تمجید از وی باشد .

حد و حدود و خط قرمزها
کودکان باید به طور کامل با حد و حدود و خط قرمزها آشنا باشند و به وضوح بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام غیرقابل قبول هستند. با تعیین حد و حدود برای فرزندتان مشخص می کنید از وی چه انتظاری دارید و محدوده آزادی عمل او کجاست .

نظم
حد و حدود و خط قرمزها با رعایت نظم امکان پذیر می شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راه های متفاوتی مانند قاطعیت در صحبت کردن یا هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد، اما نکته پراهمیت این است که هرگز نباید نظم را با استفاده از خشونت و تنبیه برقرار کنید .

هشدارها

هشدار دو نوع است. در هشدار نوع اول برنامه بعدی روزانه را به اطلاع کودک می رسانید. برای مثال به او اطلاع می دهید که به زودی باید آماده رفتن به رختخواب شود یا اینکه تا چند دقیقه دیگر سفره غذا پهن می شود. در هشدار نوع دوم رفتار نامناسب فرزندتان را به گوشزد می کنید و در واقع به او فرصت می دهید تا رفتار خود را تصحیح کند .

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

روش های صحیح آموزش کودکان در سنین ۳ تا ۹ سالگی

روش های صحیح آموزش کودکان در سنین ۳ تا ۹ سالگی

کودکان بین سنین ۳ تا ۹ سالگی پیشرفت و رشد زیادی می کنند. در ۳ سالگی کودکان از دوران طفولیت وارد دوران کودکی می شوند. آنها خلاقیت بالایی دارند، ممکن است ترس زیادی داشته باشند، و دوست دارند که جسمانی بازی کنند. همانطور که آنها از سن ۳ تا ۵ سالگی وارد سن ۷ سالگی می شوند، برای امتحان چیزهای جدید بیشتر مطمئن و مستقل می شوند. در طول این سنین پیشرفت زبان و دانش به طور چشمگیری تغییر می کند، از پرسیدن چراها تا سؤالات مکرر تا بتوانند پی در پی داستان خود را تعریف کنند و از جوک ها و معما ها لذت می برند. هر نقشی را که در زندگی کودک دارید (معلم، والدین، یا دیگر مراقب)، روش هایی وجود دارد که آموزش کودکان را مؤثرتر، مفرحتر و لذت بخشتر برای هر دوی شما می کند.

آموزش کودکان در حین بازی

۱- برای کودکان خود بخوانید

خواندن با صدای بلند برای کودکان بسیار توصیه شده از آنجا که مهم ترین فعالیت در پیشرفت زبان شناخته شده است. این آگاهی از صدا و گفتار را ایجاد می کند که پیش بینی می شود در آینده در خواندن خیلی خوب پیشرفت کنند. همچنین انگیزه و کنجکاوی ایجاد می کند،حافظه را تقویت کرده و البته با واژه های مختلف آشنا می شوند. زمانی که کودکان در سنین پایین تجربه خوبی از کتاب ها داشته باشند، آنها بیشتر مایلند که این احساس لذت بخش و اطمینان از خودشان برای مطالعه در طول زندگی را ادامه دهند.

• کتابهای با تصویر برای سنین جوانتر (۳-۶) پیدا کنید و اجازه دهید بچه ها خواندن را قطع کنند و سوالاتی را مطرح کنند یا در حین مطالعه ی خود در مورد کتاب صحبت کنید.
• کتاب هایی مناسب با سنین و جذابیت مختلف در اطراف خانه یا کلاس نگه دارید تا توانایی مطالعه ی کودکان را بالا ببرید. از آنها بپرسید که چه چیز دوست دارند مطالعه کنند و آن نوع از کتاب ها را قابل دسترس بگذارید.
• به بچه هایی با سن بیشتر مطالعه با صدای بلند را ادامه دهید؛ این کتاب ها همیشه برای آنها مناسب است! هر شب قبل از خواب، و یا بعد از مدرسه بهترین زمان برای انجام این فعالیت است.

۲- با کودکان خود بازی کنید

انجام خاله بازی یا دیگر بازی های فانتزی برای خلاقیت و همچنین روابط اجتماعی و پیشرفت زبان و آموزش کودکان بسیار مهم می باشد. آنها هیچ چیزی را بیشتر از اینکه وارد دنیای فانتزی آنها شوید دوست ندارند.

• گاهی اوقات فعالیت های آنها را تقلید کنید. اگر کودک سنگی را برداشت و سریع آن را مثل یک ماشین حرکت داد، شما هم یکی سنگ بردارید و همین کار را انجام دهید. احتمالا خوشحال خواهند شد.
• یک جعبه که داخلش پر از جعبه های خالی، لباس های کهنه و کلاه، کیف دستی، تلفن ها و مجلات (هیچ کدام شکستنی نباشند) لوازم پخت در آشپزخانه و ظروف پلاستیکی، حیوانات اسباب بازی و عروسکها، قطعه پارچه یا پتو و ورق (برای قلعه) و دیگر چیزها مانند کارت پستال، بلیط قدیمی، سکه و غیره، قرار دارد را بردارید و وانمود کنید که در خانه یا کلاس با آن بازی می کنید.

۳- کارهای هنری و ساخت صنایع دستی را انجام دهید

رنگ آمیزی، نقاشی و صنایع دستی نه تنها یک راه عالی برای نگهداری کودکان در یک روز بارانی است، بلکه این فعالیتها همچنین به پیشرفت در مهارت های حرکتی کودکان، توسعه مفاهیم رنگ ها و اعداد کمک می کند و آنها را به فرایندهای علمی مانند چگونگی کارکرد چسب آشنا می کند. یادتان باشد که از ابزارهای مناسب سنین مختلف مانند قیچی کودک استفاده کنید.

• برای کودکان جوانتر، عروسکهای انگشتی، پاستای جواهری درست کنید.
• بچه های بزرگتر معمولا از مجلات رنگی، سفالگری و ساختن ماسک خوششان می آید.
• یک مرکز هنری در خانه یا کلاس داشته باشید که کاغذها، ماژیک ها، مداد شمعی ها، مدادهای رنگی، قیچی، چسب و دیگر ابزارهایی مانند نمد، فوم، تمیزکننده لوله، دستمال کاغذی و غیره را در آنجا نگه دارید.

۴- آهنگ و آواز در آموزش کودکان موثر است

موسیقی مدتهاست با پیشرفت تفکر ریاضیاتی ارتباط دارد. شنیدن ریتم و شمردن ضرب ها مهارت ریاضی را بالا می برد، و همچنین شنیدن کلمات داخل آهنگ مهارت زبان را بالا می برد. همچنین کودکان معمولا از موسیقی برای پیشرفت مهارت های بدنی استفاده می کنند، زیرا آنها در حین پخش موسیقی دوست دارند که بدوند، برقصند، بپرند و ورجه وورجه کنند.

• به بچه های جوان آهنگ هایی با ریتم کودکانه بخوانید. آنها آهنگ های ساده و تکرار آن را دوست دارند، و یاد می گیرند که آنها را همراه با شما بخوانند.
• آهنگهای محبوب بچه ها را در CD فروشی ها یا اینترنت پیدا کنید و در خانه یا کلاس برای گذر زمان اجرا کنید.
• بچه ها ی بزرگتر (۷-۹) ممکن است علاقه ی ویژه ای به یک ساز یا خوانندگی یا رقاصی داشته باشند. اگر این علاقه را دارند، سعی کنید این علاقه ی آنها را با سازهای مبتدی خودشان یا درسهایی با یک مربی موسیقی (یا آواز یا رقص) تقویت کنید.

۵- با هم بازی های ورزشی کنید

حتی اگر از علاقه مندان ورزش نیستید، آشنا کردن کودکان به ورزش و بازی کردن با آنها برای پیشرفت جسمانی و مهارت های حرکتی آنها مهم است. ورزش همچنین صداقت، کار گروهی، بازی عادلانه، احترام به قوانین و احترام به خود و دیگران را آموزش می دهد.

• یکی دو ورزشی که گاهی با بچه ها ی خود بازی می کنید را انتخاب کنید و برای بازی کردن چیزهای لازم را تهیه کنید. برای مثال، یک توپ بسکتبال تهیه کرده و زمین بسکتبال محله خود که می توانید آنجا بروید را پیدا کنید، یا یک توپ بیسبال، دستکشها و کلاه آن را تهیه کنید و سعی کنید که یک بازی محلی را تشکیل دهید.
• اگر معلم کلاس هستید، با فراهم کردن وسایل ورزش برای زنگ تفریح، و پرسیدن درباره ی بازی آنها و تماشای بازی آنها در مدرسه یا ورزشگاهای محلی، آنها را برای ورزش کردن تشویق کنید.

۶- برای انجام کاری کودکان را جمع کنید

شما باید فعالیت های مختلفی را در سنین مناسب به آنها دهید. برای مثال، نباید هنگام خواب نیم روز آنها را برای انجام کاری جمع کنید (مگر اینکه چاره ی دیگری نداشته باشید)، آما در غیر اینصورت، آشنا کردن بچه ها برای انجام کارها می تواند مهارت زندگی واقعی آنها را از راه تفریحی بالا ببرد. برای انجام کارها طوری که بچه ها متوجه شوند توضیح دهید که چه کاری می خواهید انجام دهید. همچنین بهتر است لیست کار ها را کوتاه در نظر بگیرید تا از خستگی، بی حوصلگی و یا ناامید شدن بچه ها جلوگیری شود.

• در طول انجام درخواست شما برای رفتارشان انتظاری را داشته باشید. بگذارید کودک بداند که زمانی که از او درخواست کردید که غلات را از سوپرمارکت بردارد، اینکه آن را به زمین بیاندازد یا ناله زاری کند که همه نوع شکلات چرا ندارد، قابل قبول نیست.
• در مورد هدف از چیزهای مختلفی که خریداری می شوند و هزینه ی اجناس با آنها صحبت کنید. به آنها توضیح دهید که اداره پست یا مکانیکی ماشین فعالیتشان چگونه است. توضیح دهید که غذاهای مختلف از کجا می آیند و چگونه به سوپرمارکت محله ی ما منتقل می شوند.
• یادتان باشد که برای کاری که از آنها می خواهید عجله نکنید. شما نمی توانید از بچه ها به همان سرعت که خودتان کارها را انجام دهید توقع داشته باشید و این اشکالی ندارد. برای سیستم آموزشی خود زمان بگیرید.

۷- از آنها کمک بخواهید

کودکان جوان معمولا دوست دارند کمک کنند. این کار باعث می شود که احساس مهم بودن و با ارزش بودن برای شما داشته باشند. در بچه های بزرگتر از آنها بخواهید که در کارهای منزل به شما کمک کنند تا یاری کنید که این حس در آنها پیشرفت کند. به تدریج، از طریق تماشا و تقلید از شما، آنها یاد خواهند گرفت که خود کارهای مشخص منزل را انجام دهند و احساس مسئولیت آنها بیشتر گردد.

• از کودک پیش دبستانی خود بخواهید که به شما کمک کند اسباب بازی خودش را برداشته و آنها را در مکان های مناسب قرار دهید. اگر به خوبی کمک کردند از آنها تعریف کنید.
• برای بچه ها ی بزرگتر (۷-۹) یک سری کارهای مشخص منزل را بدهید تا خودش انجام دهد. در عوض انجام کارها به خوبی و بدون شکایت، پول توجیبی کمی به آنها بدهید. به او پیشنهاد دهید که پول توجیبی هایی که بدست می آورد را برای خرید چیزی که دوست دارد پس انداز کند.
• اگر در کلاس هستید، کارهای کلاس را به نوبت از بچه ها بخواهید تا انجام دهند، مانند پاک کردن تخته، دستمال کشیدن میز، دادن برگه ها، جمع آوری تکالیف، خالی کردن سطل زباله و غیره. برای ایجاد انگیزه ی بیشتر می توانید برای انجام کار های مختلف سیستم جایزه دادن نیز بگذارید.

آموزش کودکان بطور مستقیم

۱- اطلاعات جدید را به تکه های کوچکی قسمت کنید

زمانی که چیز جدیدی به کودک آموزش می دهید، یادتان باشد که آنها در سنین مختلف تا بالغ شدن چه چیز می دانند. شما باید ایده ها را ساده کنید و از چیزی که قبلا می دانند شروع کنید. معلم ها معمولا از این شیوه رده بندی اطلاعات ابتدایی برای آموزش استفاده می کنند.

• ببینید که در حال حاضر کودک چه چیز در مورد مفهوم جدید می داند و از آنجا آموزش را شروع کنید. اگر کلمات جدید آموزش می دهید، از کلماتی که کودک یاد گرفته برای ترجمه کلمات جدید استفاده کنید. اگر از کلمات مشخصی برای توضیح استفاده می کنید و مطمئن نیستید که کودک می داند، مسئله ای ندارد می توانید از او بپرسید، “آیا معنی آن را می دانی؟” اگر نمی دانست، برای روشن کردنش از کلمات دیگری استفاده کنید.

۲- خیلی وقتها آموزش کودکان را دوره کنید

معمولا لازم است چیزی که به کودک آموزش داده اید را در حین آموزش به روش های مختلف همان چیز را تکرار کنید، بویژه اگر چندین کودک را در یک زمان آموزش می دهید. کودکان با روشها و سبکهای مختلف یاد می گیرند، بنابراین، قبل از آموزش دادن بهتر است خودتان مهارت هایی را تمرین کنید و بارها و بارها برای خود تکرار کنید.

۳- از تصاویر برای آموزش کودکان استفاده کنید

سازمان دهنده های گرافیکی (Graphic organizers)، عکس ها و نمودارها در ارائه راه های مختلف یادگیری اطلاعات جدید به کودکان کمک می کنند. سازمان دهنده های گرافیکی ابزار خاصی هستند که اغلب در کلاس های کودکان خردسال استفاده می شود که به آنها کمک می کند اطلاعات را به بخش های کوچکتر تقسیم کنند. کودکان می توانند از آنها برای سازماندهی اطلاعات به شیوه های مختلف، مانند توالی یا علت و معلول برای داستان ها، و یا طبقه بندی برای یادگیری شرایط علمی جدید استفاده کنند.

با کودکان صحبت کنید

۱- گوش کنید و به سؤالات پاسخ دهید

بچه ها به طور طبیعی با سؤال کردن چیزهای جدید یاد می گیرند. زمانی بگذارید که به سؤالات آنها گوش کنید و سعی کنید جوابی را آماده کنید که مستقیما پاسخ سؤال آنها باشد. شما می توانید بعد از جوابتان دوباره بپرسید “آیا سؤالت این بود؟” یا “آیا این جواب سؤالت بود؟” تا مطمئن شوید که جواب مورد نظر را دریافت کردند.

• اگر کودک در خانه زمانی که برای شما مناسب نیست سؤالی را پرسید، حتما به او توضیح دهید که الآن زمان مناسبی نیست و دلیل آن را هم بگویید. این مطلب هر زمانی که کودک می خواهد با شما صحبت کند را شامل می شود. کودکان همیشه متوجه نمی شوند بعضی وقتها زمانی که وسط آشپزی پیچیده ای برای ناهار هستید زمان مناسبی برای صحبت درمورد اینکه چه اتفاقی برای آنها افتاده، نیست.
• یادتان باشد که بگویید، “من واقعا می خواهم صحبت شما را گوش کنم (یا در مورد آن صحبت کنم) اما الآن زمان مناسبی نیست. آیا امکان دارد که وقت ناهار درمورد آن صحبت کنیم (یا یک وقت خاص دیگر)؟

۲- با مهربانی صحبت کنید

این اهمیت دارد که شما با حالتی با آنها و افراد بالغ دیگر زمانی که در طرافتان بچه ها هستند، صحبت کنیدکه نشان دهد شما علاقمند به حرف های آنها هستید. کودکان با تقلید خیلی خوب یاد می گیرند. اگر می خواهید کودک شما با ادب باشد، شما هم باید از این روش استفاده کنید. به تن صدای خود توجه کنید.

• بهتر است در هنگامی که روی فرزندان خود و یا بزرگسالان دیگر در مقابل فرزندان تأثیر متقابل می گذارید، “لطفا”، “متشکرم”، “ببخشید” و “متأسفم” را بطور مناسبی بگویید.
• در هنگام صحبت به تن صداتون گوش کنید. بچه ها معمولا به تن صدا بیشتر از اینکه چه چیز می گویید توجه می کنند. آیا تا حالا فرزندی داشته اید که به شما بگوید، “چرا سرم فریاد می کشی؟” زمانی که در واقع فریاد نکشیده اید؟ این به احتمال زیاد به این دلیل است که تن صدای شما خشمگین، ناامید یا ناراحت به نظر می رسد، احتمالا خودتان هم متوجه نشده اید.

۳- احساسات کودکان را جدی بگیرید

کودکان احساسات بسیار قوی دارند و گاهی اوقات در مورد چیزهایی حساس هستند که برای بزرگسالان مهم نیستند. این مطلب مهم است که احساسات بچه ها از یک رویداد یا موقعیت را کم اهمیت جلوه ندهیم. به کودکان کمک کنید تا احساسات خود را از طریق یک روش مفید قابل درک کنند. شما می توانید با گفتن این جمله شروع کنید، “من متوجه هستم که این باعث ناراحتیت شده. بیا در مورد اینکه چرا ناراحتی صحبت کنیم.” سپس می توانید آنها را با آرامش در مورد راه هایی که می توانند با احساس ناراحتی کنار بیایند صحبت کنید و یا درمورد دیدگاه های دیگری توضیح دهید که ممکن است آنها به فکرشان نرسیده باشد.

۴- صبور باشید

داشتن صبر هنگام کار با کودک بسیار حائض اهمیت است. ممکن است مشکل باشد اما بهترین کار این است زمانی را بخاطر آورید که “کودکان کودک بودند.” معمولا آنها به طور عمدی سعی نمی کنند که شما را عصبی کنند. مگر اینکه بخواهند…و در این جور مواقع گاهی تنها باید به آنها بی توجهی کنید. وقتی که زمان زیادی را در هر شرایطی با کودکان می گذرانید، باید توجه کنید که مراقب خود نیز باشید. به اندازه کافی بخوابید، به مقدار کافی آب بنوشید، ورزش کنید و یک رژیم سالم غذایی داشته باشید و به خود اجازه دهید تا در یک فرصتی دور از آنها استراحت کنید تا افکار خود را جمع و جور کنید.

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

آموزش صبر کردن به کودکان

آموزشگاه کودکان:آموزش صبر کردن به کودکان

صبر فضیلت مهمی برای کودکان و بزرگسالان است

 

اکثر والدین به این نکته اذعان دارند که امکان ندارد، کودکان، صبر و شکیبایی داشته باشند. والدین تلاش های بسیاری در قالب تشویق، تنبیه، تهدید، پاداش و جایزه انجام می دهند تا کودکانشان صبور و شکیبا بار بیایند. اما آیا والدین به همان اندازه که می خواهند کودکانشان صبور باشند، صبر و حوصله دارند؟

چرا آموزش صبر به کودکان اهمیت دارد؟
صبر فضیلت مهمی برای کودکان و بزرگسالان است. دنیای امروزی بسیار سریع و دست یافتنی شده است. به طوری که حتی یک تاخیر کوچک نیز ما را ورشکسته می کند. با بزرگ تر شدن کودکان ما و ورود آن ها به دنیای بزرگسالی وضعیت از این هم بدتر خواهد شد. در این شرایط صبر کردن می تواند بسیار سودمند باشد.

 

صبر می تواند به کودکان کمک کند تا در هنگام بروز یک تاخیر و ناکامی، آرام باشند. صبر به کودکان یاد می دهد که اگر چیزی به نفع آن ها نیست، آن را رها کنند. صبر کردن به کودکان می آموزد که نوبت را رعایت کنند، نوبت خود را به دیگری بدهند و اجتماعی تر و دوست داشتنی تر بشوند. صبر همچنین باعث می شود که کودکان بهتر خود را کنترل کنند. با وجود همه این مزایا، برخی از والدین ترجیح می دهند کودکانشان پرخاشگر باشند تا صبور، چرا که آن ها تصور می کنند، چیزی که جهان امروز بدان نیاز دارد، پرخاشگری است نه صبوری.

 

اما در مقابل، تحقیقات به وضوح نشان داده اند که کودکان صبور، در آینده به دانش آموزانی درخشان در مدرسه و افرادی موفق در اجتماع تبدیل می شوند.

مطالعه انجام شده در زمینه صبر کردن کودکان:
دانشگاه استانفورد چهل سال قبل آزمایشی روی کودکان انجام داد. آنها کودکان را به اتاقی بردند و به آنها مارشمالو دادند و به انها گفتند تصمیم با شماست، یا کلوچه رو الان بخورید یا اگر صبر کنید بعد از ١٥ دقیقه کلوچه دیگری به شما جایزه داده خواهد شد. کودکانی که صبر کردند در آینده در تحصیلات دانشگاهی و تمام مراحل دیگر زندگیشان به مقدار چشمگیری موفق تر بودند. صبر را از کودکی به فرزندانمان بیاموزیم.

 

صبر کردن در باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است

سن مناسب برای  آموزش صبر به کودکان:
در ١٤ ماه اول زندگی باید خواسته های بچه ها بلافاصله انجام شود تا او را به اطمینان و احساس امنیت لازم برساند.
 
دو سالگی
تا دو سالگی خواسته های کودک باید تا جای ممکن زود انجام شود. در این سن کودک را در مواردی میتوان بین چند ثانیه تا یک دقیقه هم منتظر گذاشت.
 
دو تا پنج سالگی
بین دو تا پنج سالگی باید صبر را به کودک آموخت. هر وقت کودک چیزی خواست باید برآورده کردن خواسته او را کمی به تعویق بیاندازیم.

برای مثال بگوییم: اول دستمو بشورم بعد بهت آب بدم. اول به بابا زنگ بزنم بعد بهت بستنی بدم. کودکانی که از دو سالگی صبر کردن را می آموزند و یاد می گیرند لذت را برای پاداشی بیشتر به تعویق بیاندازند در آینده انسان هایی بسیار موفق ترند. البته یک نکته مهم در این بین وجود دارد و آن اینکه کودک باید مطمئن باشد که حرف شما حرف است و قول شما قول. به بیان دیگر از پایان دوسالگی باید پدر و مادر از فرزندشان بخواهند که برای هر کاری صبر کند.

چند ثانیه، چند دقیقه و حتی ساعت و روز. بدین ترتیب کودک متوجه می شود رنج امروز مبنا نیست و رنج امروز و صبر امروز پاداشی در فردا به همراه دارد. کودک باید لذت و رنج امروز را با لذت و رنج فردا مرتبط بداند. صبر کردن یا به زبانی دیگر، به تاخیر انداختن لذت به باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است که از ابتدای 3 تا 6 سالگی فرصت پرورش آن است.
 

 

بزرگترین چالش در آموزش صبر به کودکان این است که آن ها مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کنند

 
آموزش صبر به کودکان
1- بگذارید انتظار بکشد
هرچیزی را خواست، بلافاصله به او ندهید! اجازه بدهید فرزندتان احساس ناخوشایند انتظار را تجربه کند؛ چون این یک تغییر بزرگ و مهم است». به فرزندتان کمک کنید که بی‌صبری خودش را مدیریت کند.

2- از یک زمان سنج استفاده کنید
بزرگ ترین چالش در آموزش صبر به کودکان این است که آن ها مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کنند. تفاوت بین «الان»، «به زودی» و «بعداً» برای آن ها به معنی چند دقیقه است. بنابراین اگر شما به آن ها بگویید که فلان کار بعداً انجام خواهد شد، آن ها سوال پرسیدن درباره آن موضوع را چند دقیقه دیگر شروع می کنند. راهی که به آن ها احساس بهتری نسبت به کنترل زمان بدهد، دادن یک زمان سنج (دیجیتال یا ساعت شنی، بسته به سنشان) است. به آن ها اجازه دهید که به کمک یک زمان سنج بدانند که به طور دقیق چه مدت باید منتظر باشند. تماشای یک زمان سنج دیجیتال و یا یک ساعت شنی یک راه عالی برای سپری شدن زمان طولانی می باشد.

3- به قول هایتان عمل کنید
اگر به کودکتان قول داده اید که پس از آشپزی با وی نقاشی می کشید، به قولتان عمل کنید. کودکتان نیاز دارد، بفهمد که اگر صبورانه منتظر باشد، وعده گفته شده، انجام خواهد شد. اگر شما زیر قولتان بزنید، دفعه بعدی که از کودکتان بخواهید صبر کند، او نمی فهمد که پس از انتظارش چه اتفاقی خواهد افتاد.

4- کودک‌تان را در اموری که نیاز به صبر دارد، مشارکت بدهید
کودکان را به کارهایی که فورا نتیجه نمی‌دهند و زمان می‌برند تا به ثمر برسند، تشویق کنید. مثلا از او بخواهید با لگوهایش یک سازه‌ی متفاوت و کمی پیچیده‌تر بسازد، برایش پازل بخرید و از او بخواهید همراه شما بذر گل بکارد و از آن مراقبت کند تا سبز شود. مطمئن شوید که کودک مدام با انواع گجت‌ها و بازی‌های کامپیوتری که فقط با فشار یک دکمه جواب می‌گیرد، سرگرم نیست!

5- حواسشان را منحرف کنید
به کودکان آموزش دهید که چگونه به وسیله منحرف کردن حواسشان به چیزهای دیگر، برای مثال: گوش کردن به موسیقی، تماشای عبور و مرور مردم، تماشای تلویزیون در اتاق انتظار، صحبت با کودکان هم سن و سال و ... می توانند انتظار را جذاب کنند.

6- به کودک‌تان درباره‌ی احساساتش بگویید
کودک نوپا وقتی منتظر می‌ماند، نمی‌تواند احساس سرخوردگی‌ و یأس خود را بیان کند! اما شما می‌توانید برای احساسات مختلف او اسمی بگذارید و کمکش کنید آنها را به زبان بیاورد. از طرفی وقتی موفق شد برای چیزی صبر کند، تشویقش کنید. اگر کودک پیش‌دبستانی شما توانست در برابر چیزی صبوری به خرج دهد، به او بگویید: «می‌دونم که انتظار کار خیلی سختیه اما تو از پسش براومدی و این خیلی خوبه. تو صبر کردی». نظر دکتر بروکس در این مورد این است که اگر شما برای صبر فرزندتان ارزش قائل شوید، او ترغیب می‌شود بیشتر تلاش کند و به اندازه‌ی کافی صبر کند تا به نتیجه برسد.

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

این 10 مهارت را به کودک بیاموزید

وبلاگ آموزشگاه کودکان:بهترین راه این است که خطراتی را که در کمین بچه‌هاست با زبانی قابل فهم برای آنها توضیح داد و بلافاصله روش‌های پیشگیری از این خطرات را هم به آنها آموزش داد و مهم تر از همه آموختن روش‌های محافظت از خود، شاید مهم‌ترین کاری باشد که والدین برای فرزندان‌شان انجام می‌دهند؛ حتی مهم‌تر از فراهم کردن خورد و خوراک و پوشاک مناسب....

 

البته همین‌ مهم‌ترین وظیفه، سخت‌ترین هم هست؛ چون اگر قرار باشد همه خطرات پیرامون کودک را به او توضیح بدهید، این کار آثار روانی نامطلوبی به جا می‌گذارد. در واقع کودک دیگر به هیچ چیز و هیچ کس اعتماد نخواهد داشت و یک احساس اضطراب و ترس همیشگی، با او همراه خواهد بود اما اگر از گفتن این خطرات صرف‌نظر کنید، باز هم این کارتان عواقب خاص خودش را خواهد داشت.

 

به گفته کارشناسان و روان شناسان ، در چنین مواردی باید خیلی حساب شده و منطقی با بچه‌ها صحبت کرد.. هیچ‌گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد. در این خصوص می‌توان به 10 مهارت مهمی که پدران و مادران وظیفه دارند به فرزند خود آموزش بدهند، اشاره کرد.

 

1.احساس امنیت

 

باید به فرزند خود بیاموزید که هر انسانی حق و حقوقی دارد؛ از جمله حق نفس کشیدن، حق زنده ماندن و بسیاری حقوق دیگر. کودک باید بداند که حق امن ماندن و امنیت داشتن جزو حقوق طبیعی اوست و دیگران وظیفه دارند این حق او را به رسمیت بشناسند و رعایت کنند.

 

2.محافظت از بدن خود

 

کودک باید بداند که صاحب تمام بدن خود است و کسی حق ندارد بدون رضایت او و والدین‌اش، بدن وی را لمس کند.

3.کمک گرفتن از دیگران در برابر باج‌گیرها

 

افرادی که از بچه‌ها باج‌گیری می‌کنند از لحاظ روانی افرادی ترسو هستند که در برابر جمع هراسان می‌شوند و پا به فرار می‌گذارند. باید به کودک خود آموزش دهید که در چنین مواردی از دوستان نزدیک خود کمک بگیرد و حتما مساله را با مسوولان مدرسه یا با پدر و مادر در میان بگذارد. البته حتما به کودک بگویید در مواردی که باج‌گیرها برای او تهدید جانی داشتند مقاومت نکند. گاهی بچه‌ها از ترس اینکه به خاطر از دست دادن وسایل‌شان توسط والدین خود تنبیه شوند، به هیچ عنوان تسلیم نمی‌شوند و این بسیار خطرناک است.

 

4.گفتن حقیقت

 

اگر با فرزند خود مرتب صحبت کنید و همیشه به او یادآور شوید که پشتیبان همیشگی او در زندگی هستید، کودک هم یاد می‌گیرد مشکلات و رازهای خود را با شما در میان بگذارد و از شما کمک بگیرد.

 

5.مورد قبول قرارگرفتن

 

اگر فرزند شما مساله‌ای را که او را آزار می‌دهد یا باعث اضطراب او می‌شود برای شما تعریف کرد حتی اگر خیلی هم پیش‌پا افتاده بود هیچ‌گاه به او نخندید یا واکنشی نشان ندهید که او احساس حماقت کند چون این کار شما باعث می‌شود کودک کم‌کم مشکلات خود را بروز ندهد و اگر زمانی مورد آزار و اذیت واقعی هم قرار گرفت با شما مشورت نکند.

 

6.راز دار نبودن

 

همیشه برنامه‌های تلویزیونی بچه‌ها یا حتی خود والدین، کودکان را به رازدار بودن تشویق می‌کنند و به کودکان می‌آموزند این رازداری باعث اعتماد دیگران به آنها می‌شود اما باید به فرزندان خود تاکید کنید که هیچ رازی نباید بین آنها و افراد بزرگ‌تر دور از چشم والدین وجود داشته باشد چون اکثر افرادی که کودک آزاری می‌کنند، به کودک می‌گویند بوسیدن یا تماس بدنی بین ما، رازی است که غیر از ما دو نفر کسی نباید آن را بفهمد.

7.مهارت «نه» گفتن

 

برخی والدین به فرزندان خود می‌آموزندکه همیشه باید به حرف بزرگ‌ترها گوش کرد و همیشه حق با بزرگ‌ترهاست اما در واقع، این آموزش کاملا غلط است و کودک باید یاد بگیرد که گاهی هم به خواسته‌های دیگران «نه» بگوید چون در غیر این صورت کودک خود را تسلیم هر نوع خواسته‌ بیمارگونه و آزاردهنده‌ای خواهد کرد.

 

 

8.مخالفت با تماس بدنی

 

هر کودکی باید بداند که هیچ کس حق ندارد او را به زور ببوسد یا در آغوش بگیرد. باید به فرزند خود بیاموزیم که اگر فردی او را مجبور به انجام چنین کارهایی کرد، حتما به پدر و مادر یا بقیه اعضای خانواده اطلاع دهد.

 

9.صحبت نکردن با غریبه‌ها

 

کودکان هیچ‌گاه نباید با افراد غریبه صبحت کنند یا هدیه‌ای از آنها دریافت کنند حتی یک شکلات یا آدامس. البته به کودک خود آموزش دهید که گاهی استثناهایی هم وجود دارد. مثلا اگر در خیابان گم شد، باید پیش پلیس برود و از آنها کمک بخواهد.

 

 

10.قانون‌شکنی

 

به کودکان خود آموزش بدهید که در مواقع خطر اجازه دارند هر قانونی را زیر پا بگذارند. حتما به آنها بفهمانید که در شرایط بحرانی هر کاری برای نجات خود انجام دهند، با پشتیبانی کامل شما همراه است. مثلا می‌توانند فرار کنند، خیلی بلند فریاد بکشند، دروغ بگویند و...

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.

آموزش رفتار به کودکان نوپا!

 

وبلاگ آموزشگاه کودکان: آموزش رفتار به کودکان نوپا!

آموزش رفتارها به مانند دیگر ابعاد تربیت و پرورش هرگز امری سهل و آسان نیست اما در اینجا به ارائه چند نکته صحیح و آزمایش شده می پردازیم تا یاریگر شما در اجرای این امر خطیر باشد.

  

هیچ گاه برای آموختن رفتارهای خوب به کودکان نوپا زود نیست . حتی کودکانی که هنوز قادر به صحبت کردن نیستند یاد می گیرند که با کمک دستانشان ارتباط برقرار کرده و منظورشان را برسانند . از آن جایی که برای همه ما یادگیری مفهوم شرکت داشتن و به اشتراک گذاشتن درسی در ازای زندگی است، در دوره سنی شیرین بین 2 تا 4 سال بسیار حیاتی و سرنوشت ساز است . هم چنین احوالپرسی صمیمانه خصلتی است که بسیاری از افراد کوچکتر می توانند به مدیریت آن بپردازند، اگر بر مبنای یک سری اصول و قواعد تشویق به انجام آن شوند.

 

آموزش رفتارها به مانند دیگر ابعاد تربیت و پرورش هرگز امری سهل و آسان نیست.

  

اما در اینجا به ارائه چند نکته صحیح و آزمایش شده می پردازیم تا یاریگر شما در اجرای این امر خطیر باشیم.

 

با سه جمله کوتاه " لطفاً ، متشکرم و معذرت می خواهم " شروع کرده و وقتی کودکتان معنای این جملات را درک کرد جملات بیشتری را معرفی کنید

 

کودکی که صحبت نمی کند با یادگیری اندکی زبان نشانه می تواند با این جملات ارتباط برقرار کند . به عنوان مثال وقتی از کلمه لطفاً استفاده می کنید همزمان با حرکات بدن علامت آن را بکشید . این کار موجب تقویت علامت و جملات شفاهی و کلامی می گردد و راهی برای برقراری ارتباط به کودک ارائه می کند . با تکرار این موضوع کودک آن نشانه را یاد می گیرد و هنگامی که می خواهد چیزی درخواست کند از آن علامت که به معنای لطفاً می باشد استفاده می کند .

 

مصر و ثابت قدم باشید : یعنی زمانی که رفتاری را معرفی می کنید به آن پایبند باشید و آن ویژگی و خصلت را چندین بار در روز آموزش داده و تمرین نمایید و آن را بخشی از رفتار فردی نمایید. شاید این کار زمان بر باشد اما کودکان بسیار باهوش هستند و گیرایی بالایی دارند . آموزش زود هنگام رفتارها بسیار با صرفه تر از فراگرفتن آنها در بیرون خانه است .

 

مدل و الگوی کودکتان باشید : از آن جایی که کودکان آیینه تمام نمای نوع رفتار و گفتار شما هستند باعث می شوند که شما مراقب رفتار و گفتارتان باشید و موجب بهبود شما می شوند.

 

در مقابل رفتارهای کودک بازبرخوردهایی مثبت داشته باشید: هنگامی که کودکتان برای ادای کلماتش از زبان اشاره استفاده می کند و یا با صبورانه ایستادن در صف و کمک به دوستی که در حال جمع آوری اسباب بازی هایش می باشد به نمایش صفت خود کنترل گری می پردازد بازخورد های مثبتی داشته باشید . بگذارید بدانند که چه رفتارهای مودبانه و محترمانه ای نسبت به دیگران دارند .

 

شکل گیری رفتارهای مثبت یک شبه اتفاق نمی افتد اما وقتی این رفتارها را در عمل می بینید بسیار افتخار خواهید کرد . دیدن نتیجه کارتان در بیرون از منزل ، در ارتباط با دیگران و یا به هنگام ملاقات با پدربزرگ و مادربزرگ خیلی عجیب نیست

 

اوقات شاد و مفرحی را با او داشته باشید : به خاطر داشته باشید که آموزش رفتارها به کودکان اولین مرحله در ترغیب کودکان به بررسی ماورای خودشان می باشد . برخی خانواده ها مشتریان ضد رفتارهایی هستند که همه قوانین را نقض می کند. به منظور تقویت رفتارهای مثبت از جداول هفتگی استفاده نمایید .

 

شکل گیری رفتارهای مثبت یک شبه اتفاق نمی افتد اما وقتی این رفتارها را در عمل می بینید بسیار افتخار خواهید کرد . دیدن نتیجه کارتان در بیرون از منزل ، در ارتباط با دیگران و یا به هنگام ملاقات با پدربزرگ و مادربزرگ خیلی عجیب نیست

 

نکات مهم:

 

** آموزش کودک را از 6 ماهگی وی می توانید شروع کنید . وقتی آنها عباراتی و اشاره هایی چون " بیشتر ، بخور " را یاد گرفتند به معرفی و آموزش عباراتی چون " لطفاً ، ممنونم ، سهم " بپردازید .

 

** مزایای آموزش زبان نشانه به کودک بسیار زیاد است . وقتی آنها بزرگتر شدند از گوشه اتاق می توانید به آنها

 

بفهمانید که تشکر کنند و یا در درخواست هایشان از عبارت " لطفاً " استفاده نمایند .

 

** برای آموزش اهمیت خوب رفتار کردن، از هر فرصتی استفاده نمایید .تا سن 1 سالگی کودک زمان صرف 3 وعده غذا و 2 میان وعده فرصتهای خیلی خوبی برای تمرین هستند .

 

**در دنیای خودتان به هنگام صحبت با دیگران مثل همسر ، بستگان و دوستان هم بصورت گفتاری و هم به صورت زبان اشاره از عباراتی چون " لطفاً " و " متشکرم " استفاده نمایید . در این صورت کودکان شاهد و ارزیاب آنچه می خواهید به آنها آموزش دهید خواهند بود . از پرستاران و مراقبان دیگز کودک هم بخواهید که به شما ملحق شوند .

  

** وقتی حواس کودک متوجه یک وسیله یا رفتار نادرست شده است بطور غیرمستقیم و به گونه‌ای که متوجه نشود، حواسش را از آن موضوع خاص پرت کنید.

 

**موضوعات و ابزار وسوسه کننده ای که کودک در برابر آن نمی تواند استقامت کند از دسترس او دور نگه داریدب برای مثال ابزاری مثل تلفن همراه و یا وسایلی را که احتمال بلعیده شدن و ایجاد خفگی در کودک را دارند، در دسترس قرار ندهید.

 

** اگر کودک رفتارهایی انجام می دهد که برای شما قابل قبول نیست خود را با این رفتارها سازگار نشان دهید و از مخالفت علنی پرهیز کرده و در عوض مثال های مناسبی برای کودک آماده کرده و مثال ها را در مواقع مناسب برای او نقل کنید.

 

** هرگز کودک را تنبیه نکنید. این روش به هیچ وجه و در هیچ شرایطی جواب نمی دهد. همراه با تحسین ، تمرین و صبر پیش بروید .

 

**الگوی رفتاری فرزندانتان باشید . کودکان بطور کلی مثالهای والدین شان را دنبال می کنند . بنابراین مراقب باشید که الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید.

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید.

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.

چگونه به کودکانمان آموزش دهیم از آزار جنسی در امان باشند؟

وبسایت آموزشگاه کودکان در این ساعت قصد دارد با نکاتی مهم مهمان شما کاربران عزیز باشد که شاید دغدغه ی خیلی از خانواده ها باشد.امیدوارم این مطلب کارآمد باشد و به همه خانواده های عزیز کمک بکند.

همه ما از شنیدن خبر های آزار جنسی کودکان، بهت‌زده می شویم؛ مخصوصا مایی که فرزندان کم سن و سال داریم و دائم در این کش و قوس هستیم که چطور می‌توانیم هم از کودکانمان به نحوی شایسته مراقبت کنیم و هم کم‌کم از آنها فاصله بگیریم تا مستقل شدن را یاد بگیرند و مثلا برخی رفت و آمد‌ها و تنها ماندن‌ها و... را تجربه کنند.
 
واقعیت این است که والدین هرقدر هم مسوول و مراقب باشند، نمی‌توانند تا همیشه فرزندانشان را در برابر همه خطراتی که ممکن است در محیط وجود داشته باشد، محافظت کنند. البته تا زمانی که کودک زیر 5 سال است، نیاز به مراقبت شدید دارد اما از آن به بعد، والدینی در مراقبت از فرزندانشان موفق‌ترند که کودکانشان را آگاه و بخشی از این مراقبت را به خود کودک واگذار کرده باشند. آن بخش از مراقبت که به کودک واگذار می‌شود، درواقع، شناسایی زنگ خطرهاست. همین که کودک نشانه‌ها را بشناسد، احتمال در معرض خطر قرار گرفتنش کاهش پیدا می‌کند.
 
البته این‌کار باید به روش درست انجام شود چون ممکن است کودک مضطرب شود و بترسد و احساس ناامنی کند. بیشتر افرادی که قصد آزار جنسی کودک را دارند، از قبل برنامه‌ریزی می‌کنند. قربانیان را به طرف خود جلب می‌کنند، آنها را تنها گیر می‌اندازند و کودکان ساده و آسیب‌پذیر را انتخاب می‌کنند که به‌راحتی بتوانند آنها را تحت‌تاثیر قرار دهند و مطمئن باشند بعد از سوءاستفاده صدایشان درنمی‌آید.

بزهکاران جنسی برای ترغیب کودک ابتدا از مشوق‌های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب‌بازی، خوراکی یا زبان‌بازی استفاده و بعد به‌طور تدریجی گفت‌وگو درباره‌ موضوعات جنسی را در قالب شوخی و تک‌جمله‌های گذرا آغاز می‌کنند. پیشرفت از نوازش‌های غیرجنسی به نوازش‌ها و لمس کردن‌‌های جنسی کشانده می‌شود و قصد فرد آزاررسان، حساسیت‌زدایی و عادت دادن کودک به این رفتارهاست.
 
اینجا همان جایی است که یک کودک آگاه و آموزش‌دیده که با او در این‌باره صحبت شده، متوجه جریان می‌شود و به کمک بزرگ‌ترهایش می‌تواند خودش را نجات دهد و نقشه‌های شوم فرد آزاررسان را نقش برآب کند. بعد از سوءاستفاده، فرد، کودک را به سکوت درباره‌ «رفتار مشترک» وامی‌دارد.
 
او از این اتفاق به‌عنوان «تجربه‌ مشترک» نام می‌برد که باهم داشته‌اند تا به کودک این معنا را القا کند که هر دو به یک میزان در آن نقش داشته‌اند تا کودک حس کند اگر حرفی به والدین خود بزند، خودش هم مورد بازخواست قرار می‌گیرد.
 
چگونه به کودکانمان آموزش دهیم؟
مشکل بسیاری از والدین این است که نمی‌دانند باید از چه الفاظی استفاده کنند. شما می‌توانید بدون به‌کار بردن لفظ آزارجنسی این چند نکته کلیدی را برای پیشگیری به کودکان خود آموزش بدهید. برای چنین آموزشی نیاز نیست پیچیده صحبت کنید.
 
مطمئنا شما بهتر از هر کس دیگری می‌دانید چگونه این کار را انجام دهید. لازم نیست همه حرف‌ها را در یک جلسه و پشت سر هم بگویید. به بهانه‌های مختلف درباره امنیت و مراقبت از خود در قالب داستان، خاطره و... صحبت کنید. یادتان باشد زمانی که کودک حاضر یا مایل به چنین گفت‌وگویی نیست، اصرار نکنید و آن را به موقعیت مناسب دیگری موکول کنید. معمولا کودکان وقتی درباره شخص سومی مثلا در قالب قصه صحبت می‌کنید، راحت‌تر برخورد می‌کنند و کمتر مضطرب می‌شوند. مواردی که باید با کودک درباره‌اش صحبت کرد، از این قرارند:

 

بزهکاران جنسی برای ترغیب کودک ابتدا از مشوق‌های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب‌بازی استفاده میکنند

 
1. هر چیزی که با لباس زیر (زیرپوش، شورت و زیرشلواری) پوشانده شود، عضو خصوصی است. هیچ‌کس حق ندارد به آنها دست بزند، هیچ‌کس حق ندارد آنها را ببیند، هیچ‌کس حق ندارد درباره آنها با شما حرف بزند. اگر چنین اتفاقی افتاد، کودک باید «نه» بگوید.

2. بدن کودک فقط متعلق به خودش است و اختیار بدنش هم فقط دست خودش است پس اگر کسی به کودک بگوید به ازای دادن چیزی یا نگه داشتن رازی، باید اجازه دهد او به نقاط خصوصی بدنش دست بزند، کودک باید «نه» بگوید.

3. به کودک یاد بدهید هنگام حمام، پدر و مادر و زمان درمان، پزشک یا پرستار اجازه دارند به بدن او دست بزنند، به شرط اینکه قبلا حتما از کودک اجازه بگیرند. در غیراین صورت، هیچ‌کس مجاز به چنین کاری نیست و کودک باید به هر کسی در این‌باره «نه» بگوید و اگر کسی چنین درخواستی کرد، حتما به فرد مورد اعتمادش این موضوع را اطلاع دهد.

4. «نه» گفتن را به کودکتان یاد بدهید. او باید بداند درمورد آنچه که نادرست می‌داند، حق دارد «نه» بگوید و نباید از «نه» گفتن احساس خجالت یا ناراحتی کند. وقتی کودک «نه» گفتن را یاد بگیرد و آن را حق خود بداند، می‌آموزد که اختیار بدن و احساساتش دست خودش است. به ‌عنوان پدر و مادر شاید برایتان سخت باشد، اما کودک باید «نه» گفتن را در خانه یاد بگیرد. اگر کودک بتواند به اعضای خانواده «نه» بگوید، یاد می‌گیرد به دیگران هم «نه» بگوید.

5. به کودک بیاموزید رازهای بد نباید راز بمانند. کودک باید متوجه باشد بین راز خوب و بد تفاوت وجود دارد. رازهای خوب (مثل خرید پنهانی هدیه) را می‌توان مخفی نگه داشت، اما رازهای بد را باید به فرد مورداعتماد گفت. کودکی می‌تواند چنین کند که اعتمادبه‌نفس و احساس امنیت با والدینش داشته باشد. مهم‌ترین ابزاری که کودک‌آزار از آن بهره می‌برد، وادار کردن کودک به مخفی‌کاری است؛ «این رازی بین من و تو است.» کودک باید بداند که این یک راز خوب نیست و نباید راز باقی بماند.

6. به کودکتان یاد بدهید هنگام نیاز کمک بخواهد. او باید بداند همیشه کسی هست که بتواند به او کمک کند. برای اینکه کودک به شما اعتماد کند باید پایه‌های ایجاد اعتماد را از قبل ریخته باشید. کودکی که دائم به‌‌دلیل اشتباهات کوچک موردانتقاد تند والدینش قرار گرفته، چطور می‌تواند موضوعی به این دردناکی که ممکن است خودش را نیز در آن مقصر بداند با والدینش درمیان بگذارد؟ می‌توانید در قالب داستانی که برای شخص دیگری اتفاق افتاده، به کودک اطمینان‌خاطر بدهید که این احساسات منفی تقصیر او نیست و بیان آنها هم برایش دردسرساز نخواهد بود.

7. حتما در مورد این 4 زنگ خطر با کودکانتان صحبت کنید و از آنها بخواهید این موارد را به شما اطلاع دهند:

1) اگر کسی اندام خصوصی کودک را نگاه ‌کرد یا از کودک خواست به اندام خصوصی او نگاه کند. (زنگ خطر دیداری)

2) اگر کسی حتی در قالب شوخی در مورد اندام خصوصی با کودک صحبت کرد. (زنگ خطر گفتاری)

3) اگر کسی اندام خصوصی کودک را لمس کرد یا از کودک خواست به اندام خصوصی او دست بزند. (زنگ خطر تماسی)

4) بردن کودک به محلی خلوت بدون اطلاع پدر و مادر یا سرپرستش. (زنگ خطر مکانی)

به کودک بگویید در صورت مشاهده هرکدام از این علائم واکنش نشان دهد و در‌باره آن با شما صحبت کند، حتی اگر فردی که این اعمال را انجام داده از بستگان و نزدیکان باشد.

معیارهای تشخیص اختلال پدوفیلی در منابع روان‌شناسی
• تقریبا تمام افراد مبتلا به اختلال پدوفیلی (بچه‌بازی) مرد و نزدیک به دوسوم قربانیان آنها دختربچه‌اند.

• اختلال پدوفیلی غالبا تماس نزدیک و هوس‌آلود با اندام‌های کودک را شامل می‌شود.

• برخلاف تصور، بسیاری از مبتلایان به این اختلال به‌عنوان افرادی خجالتی و درونگرا شناخته می‌شوند که در عین حال رویای تسلط بر افراد دیگر را درسر می‌پرورانند و نهایتا به این ترتیب بر کودکان بی‌دفاع مسلط می‌شوند.

• این افراد در مقایسه با سایر بزهکاران جنسی، بهره هوشی پایین‌تری دارند (به میزان 3 برابر)، غالبا راست‌دست نیستند، به میزان بالاتری سابقه صدمه‌ مغزی داشته‌اند که به از دست دادن هوشیاری منجر شده و تفاوت‌هایی در ساختار مغزی آنها وجود دارد که با روش‌های تصویربرداری از مغز تشخیص داده می‌شوند.

• روان‌شناسان این تشخیص را برای افرادی مطرح می‌کنند که حداقل ۱۶ ساله‌اند و دست‌کم ۵ سال بزرگ‌تر از کودکانی هستند که قربانی آنها می‌شوند.

آموزش نقاشی به کودکان

آموزشگاه کودکان:آموزش نقاشی به کودکان

سالگی سن تحول و پیشرفت نقاشی در کودکان است زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد می‌کند، ماهیچه‌های او قوی می‌شود و از نظر بینایی چشم‌اش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به سمتی را که می‌خواهد، دارد. نقاشی کشیدن در کودکان از این سن با ژست‌های کوچک و کند آغاز می‌شود.

کودکان سعی می‌کنند خطوطی را معمولا از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کشیدن نقاشی را در کودکان تشویق کنیم. برای کودک زیر 3 سال لازم است برای نقاشی قوانینی را وضع کنیم. مثلا از او بخواهیم تنها روی کاغذ و در چارچوب آن نقاشی کند. در سنین زیر دبستان منظور از آموزش نقاشی این نیست که دست بچه‌ها گرفته و به آنها آموزش داده شود؛ بلکه منظور فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها از جمله نقاشی است. حتی بدون کلاس هم خانواده‌ها می‌توانند این فضا را در خانه در اختیار بچه‌ها قرار دهند. بهتر است زیر 3 سالگی بچه‌ها از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده کنند و از چهار، پنج سالگی به بعد خوب است که از مدادرنگی استفاده شود. کافی است یک کاغذ در اختیار بچه‌ها قرار دهید تا هر آنچه که ذهن‌شان است روی کاغذ بیاید. اگر بچه‌هایی در زمینه نقاشی ضعف دارند و مهارت‌های دست‌ورزی آنها ضعیف است، می‌توان آنها را در کلاس نقاشی ثبت‌نام کرد تا مهارت‌های دست‌ورزی آنها قوی شود. وقتی دست قوی شد، مدادگرفتن در دست قوی و کشیدن نقاشی راحت‌تر می‌شود.

نکته بسیار مهم در شکوفایی استعداد نقاشی کودک این است که نقاشی را در فضایی انجام دهد که هیچ‌گونه استرسی از سوی والدین به او وارد نشود. اگر مادر هم استرس داشته باشد که کودک دیوارها را کثیف کند یا روی میز خط بکشد سبب گریز کودک از نقاشی می‌شود. اجازه دهید کودک در مکانی خاص که کثیف شدن آن مهم نیست نقاشی کند. در این صورت کودک بدون هیچ استرسی توانایی و خلاقیت خود را در نقاشی بروز می‌دهد.