۵ روش کمک به کودکان برای تداوم یادگیری در دوران همه‌گیری کرونا

آموزش کودکان: 5روش کمک به کودکان برای تداوم یادگیری در دوران همه‌گیری کرونا 

۱. یک برنامه منظم روزانه با یکدیگر تدوین کنید

سعی کنید یک برنامه منظم دائمی داشته باشید که شامل برنامه‌های آموزشی بر اساس سن کودکان است و می‌توان آن را به صورت آنلاین، در تلویزیون یا از طریق رادیو دنبال کرد. همچنین زمان بازی و نیز خواندن کتاب را در این برنامه بگنجانید. از فعالیت‌های روزمره به عنوان فرصت‌های یادگیری برای کودکان استفاده کنید. فراموش نکنید که تا حد امکان این برنامه‌های روزانه را با یکدیگر ایجاد کنید.

اگرچه ایجاد یک برنامه منظم و ساختارمند اهمیتی حیاتی برای کودکان و افراد جوان دارد، اما در نظر داشته باشید که در این دوران کودکان‌تان نیازمند سطحی از انعطاف‌پذیری هستند. فعالیت‌ها را برای بهتر شدن تغییر دهید. اگر زمانی که یک برنامه یادگیری آنلاین را پیگیری می‌کنید، کودک‌تان بی‌قرار و کلافه به نظر می‌آید، یک گزینه دیگر که فعالیت بیشتر کودک را می طلبد، انتخاب کنید. فراموش نکنید که برنامه‌ریزی و انجام کارهای خانه با یکدیگر تمرین خوبی برای تقویت عملکردهای حرکتی ریز و درشت بدن است. سعی کنید تا جایی که می‌توانید خود را با نیازهای کودکان منطبق کنید.  

۲. بی‌پرده و راحت گفتگو کنید

کودک‌تان را تشویق کنید که از شما سؤال پرسیده و احساسات خود را بیان کنند. به یاد داشته باشید که کودک شما ممکن است واکنش‌های مختلفی به استرس نشان دهد، بنابراین صبور باشید و شرایط آنها را درک کنید. این کار را با دعوت از کودک برای گفتگو درباره مسأله آغاز کنید. ببینید که تا چه حد می‌داند و بگذارید او گفتگو را هدایت کند. درباره اقدامات بهداشتی مناسب صحبت کنید. می‌توانید از لحظات روزمره برای تأکید بر اهمیت اقداماتی به مانند شستشوی مداوم و کامل دست‌ها استفاده کنید. اطمینان یابید که در محیطی امن هستید و به کودک‌تان اجازه دهید آزادانه سخن بگوید. نقاشی، داستان‌ها و دیگر فعالیت‌ها می‌تواند به باز کردن بحث کمک کند.

سعی کنید نگرانی‌های آنها را کوچک و یا نادیده نشمارید. مطمئن شوید که احساسات آنها را درک کرده و به آنها اطمینان دهید که احساس ترس درباره این مسائل طبیعی است. نشان دهید که شما با تمام توجه به آنها گوش می‌دهید و مطمئن شوید آنها می‌دانند که می‌توانند با شما و معلم‌شان هر زمان که بخواهند سخن بگویند. به آنها درباره اخبار دروغ هشدار داده و تشویق‌شان کنید – همچنین به خودتان یادآوری نمایید – که از منابع اطلاعاتی مورد اطمینان به مانند دستورالعمل‌های یونیسف استفاده کنند.

۳. به آهستگی پیش روید

فعالیت را با جلسات یادگیری کوتاه‌تر آغاز کنید و سپس به مرور زمان جلسات را افزایش دهید. اگر هدف، یک جلسه ۳۰ یا ۴۰ دقیقه‌ای است، کار را با جلسه ۱۰ دقیقه‌ای شروع کنید. در طول جلسه، زمان یادگیری آنلاین یا از روی صفحه نمایش را با فعالیت‌ها یا تمرین غیر آنلاین ترکیب کنید.

۴. از کودکان در فضای آنلاین مراقبت کنید

پلت‌فرم‌های دیجیتال فرصتی برای کودکان پدید می‌آورند که یادگیری را ادامه دهند، بازی کنند و ارتباط با دوستان‌شان را ادامه دهند. اما دسترسی فزاینده به فضای آنلاین خطراتی را برای ایمنی، مراقبت و حریم خصوصی کودکان پدید می‌آورد. درباره اینترنت با کودک‌تان گفتگو کنید تا بدانند که چه نوع محیطی است، از چه چیز باید آگاه باشند و اینکه رفتار مناسب در پلت‌فرم‌هایی که استفاده می‌کنند، به مانند تماس‌های تصویری، چگونه است.

قوانینی درباره اینکه چگونه، در چه زمانی و چه مکانی می‌توان از اینترنت استفاده کرد، وضع کنید. بر روی دستگاه‌های آنها تمهیدات کنترلی والدین را ایجاد کنید تا خطرات آنلاین را بالاخص برای کودکان کوچک‌تر کاهش دهید. ابزار آنلاین مناسب برای تفریح و سرگرمی را با یکدیگر بیابید – سازمان‌هایی به مانند Common Sense Media توصیه‌هایی درباره اپلیکیشن‌ها، بازی‌ها و دیگر سرگرمی‌های آنلاین که مناسب سنین مختلف هستند، ارائه می‌کند. با مکانیسم‌های گزارش‌دهی در مدرسه یا سایر مکان ها آشنا شوید و شماره تلفن‌های پشتیبانی و کمک را در اختیار داشته باشید تا در صورت مواجهه با زورگویی آنلاین و یا محتوای آنلاین نامناسب، به آنها اطلاع داده و کمک بگیرید.

فراموش نکنید هیچ ضرورتی ندارد که کودکان یا افراد جوان تصاویر خود یا دیگر اطلاعات شخصی‌شان را برای دسترسی به یادگیری دیجیتال ارائه دهند.

۵. با مرکز آموزشی کودک خود در ارتباط باشید

بدانید که چگونه می‌توانید با معلم یا مدرسه کودک‌تان در ارتباط باشید تا اطلاعات لازم را کسب کنید، سؤالات‌‌تان را بپرسید و راهنمایی بگیرید. گروه‌های والدین یا گروه‌های محلی می‌توانند روش مناسبی برای حمایت از یکدیگر در زمان آموزش در خانه باشند.

مکرومه بافی

 

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

کاربرد شیوه های تربیتی که منجر به اصلاح رفتار کودکانتان می شود

آموزش کودکان:کاربرد شیوه های تربیتی که منجر به اصلاح رفتار کودکانتان می شود

از سنین خیلی پایین، بچه ها شروع به گفتن و انجام کارهایی می کنند که تنها هدفشان آزمودن عکس العمل والدین شان است. آنها به دقت نوع عکس العمل و پاسخی را که دریافت می کنند می سنجند و ارزیابی می کنند و از آن اطلاعات استفاده می کنند تا برای رسیدن به خواسته شان والدین شان را مجاب و وادار به انجام کاری مطابق میلشان کنند.

تا چند وقت دیگر میهمانی های خانوادگی و دید و بازدیدهای نوروزی شروع می شود و این برای بعضی از مادران به کابوس می ماند! کابوسی که با شیطنت های مهارنشدنی فرزندشان در جمع و تذکرهای پی درپی و گوشه کنایه شنیدن از دیگران رنگ واقعیت می گیرد.
شاید تجربه اش را داشته باشید که قبل از میهمانی به فرزندتان تذکرهای لازم را داده اید، انتظاراتتان را از او گفته اید و حسابی آماده اش کرده اید اما به محضی که چشم فرزندتان به غریبه ها می افتد همه چیز را از یاد می برد و با لجبازی، شلوغ کاری، پرخوری و پرحرفی، آبرو برایتان نمی گذارد.
در چنین شرایطی چه کار باید بکنید؟ چه تغییراتی در شیوه های تربیتی شما، منجر به اصلاح رفتار کودکانتان خواهد شد؟ ما برایتان چند نکته مهم و کلیدی را می گوییم که می تواند در اصلاح فرزندتان به شما کمک کند.

نحوه اصلاح رفتار کودک 

نکات کلیدی درباره ی نحوه ی رفتار با کودکان

1. وقتی فرزندتان در جمع رفتار بدی انجام می دهد، رفتار او را نادیده نگیرید، چون در این صورت، او به رفتارش ادامه می دهد و شما را عصبانی تر و شرمنده تر می کند. قاطعانه با او برخورد کنید؛ چیزی به او بگویید یا او را به کناری ببرید و با او صحبت کنید.
2. او را از عواقب رفتار زشتش مطلع کنید. مثلاً بگویید:«ادامه دادن این رفتار باعث می شود ما زودتر از اینجا برویم.» یا اینکه:«می خواهی نگذارم دیگر بازی کنی؟» و در صورتی که رفتار اشتباه را تکرار کرد، واقعاً تنبیه را اجرا کنید.
3. روش تربیتی تان را در جمع تغییر ندهید. این کار، هم کودک را سردرگم می کند و هم امکان سوءاستفاده را به کودک خواهد داد.
4. اگر فرزندتان رفتار اشتباهش را در چند میهمانی تکرار کرد، برای تنبیه، در میهمانی بعدی او را همراه خود نبرید تا رفتار درست را یاد بگیرد.
5. در پایان میهمانی به فرزندتان بازخورد دهید. به او بگویید کجاها درست رفتار کرده و کجاها رفتارش بد بوده. به او بگویید ادامه رفتار بد چه تنبیهی در پی دارد و تا روزی که دوباره به میهمانی بروید یا میهمان بیاید، می تواند فکر کند و ببیند ترجیح می دهد این تنبیه را تحمل کند یا رفتارش را تغییر دهد.
6. الگوهای رفتاری خوب به فرزندتان معرفی کنید. بچه های امروزی که در خانواده های کم جمعیت و کم رفت و آمد زندگی می کنند، گاهی تجربه کافی از رفتار مطلوب ندارند. به فرزندتان الگو نشان دهید اما بهتر است این الگو را در قالب قصه و داستان، فیلم و نمایش و کارتون و شخصیت های خیالی به او ارائه دهید. همذات پنداری کودک با چنین شخصیت هایی به مراتب بیشتر است.
7. گاهی در معیارهای خود تجدید نظر کنید. شاید شما سختگیری بی مورد می کنید. آیا از او می خواهید از ابتدا تا انتهای میهمانی از کنار شما تکان نخورد؟ آیا از او می خواهید با بچه های دیگر بازی نکند یا اشتیاق عیدی گرفتن نداشته باشد؟ اشتباه از شماست. اجازه دهید فرزندتان از آزادی های معمول یک کودک برخوردار باشد و تنها وقتی او را محدود کنید که رفتارش دور از ادب باشد یا به افراد و اشیا آسیب برساند

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

25 رفتار که باید به کودکتان بیاموزید !

25 رفتار که باید به کودکتان آموزش دهید !

کودکان معمولا به طور عامدانه بی‌ادب نیستند، در اغلب موارد مسئله این است که آنها اصول رفتار مودبانه را یاد نگرفته‌اند.

این 25 مورد خلاصه آدابی است که کودک تا 9 سالگی باید یاد گرفته باشد:

1- هنگامی چیزی را می‌خواهی بگو: "لطفا".

2- هنگامی چیزی به تو می‌دهند، بگو: "متشکرم."

3- هنگامی که بزرگترها با یکدیگر حرف می‌زنند، میان حرف آنها نپر، مگه اینکه مسئله‌ای فوری مطرح باشد. آنها حواس‌شان به تو هست و وقتی حرف‌شان تمام شد به تو پاسخ خواهند داد.

4- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کنی، گفتن عبارت "ببخشید" مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.

5- اگر کوچکترین تردیدی درباره انجام کاری داری، اول از پدر و مادر اجازه بگیر تا بعد پشیمان نشوی.

6- دیگران علاقه‌‌ای به دانستن اینکه تو از چه چیزهایی بدت می‌آید، ندارند. نظرات منفی‌ات را برای خودت، یا بین خود و دوستانت نگهدار، و دائم به بزرگترها نق نزن.

7- در مورد خصوصیات جسمی دیگران اظهار نظر نکن، مگر اینکه بخواهی از آنها تعریف کنی که باعث می‌شود آنها خوششان بیاید.

8- هنگامی دیگران از تو می‌پرسند، حالت چطور است، به آنها پاسخ بده و بعد حال آنها را هم بپرس.

9- هنگامی در خانه دوستت هستی، به یاد داشته باش که از والدین دوستت به خاطر اجازه دادن به رفتن به خانه آنها تشکر کنی.

10- اگر دری بسته بود، پیش از وارد شدن، ابتدا به در ضربه بزن، و منتظر بمان تا ببین پاسخی داده می‌شود یا نه.

11- هنگامی که تلفن می‌زنی، اول خودت را معرفی کن و بعد بپرس آیا می‌توانی با شخص مورد نظرت صحبت کنی یا نه.

12- به دیگران احترام بگذار و اگر به تو هدیه‌ای دادند، بگو: "متشکرم." به جای ای‌میل زدن، نوشتن یک نامه دست‌نویس تشکر بسیار موثر است.

 

13- در مقابل بزرگسالان از کلمات ناشایست استفاده نکن. آنها خودشان همه این کلمات را بلدند و استفاده تو از این کلمات باعث ملال و ناخشنودی آنها می‌شود.

14- افراد را با نام‌های تحقیرآمیز صدا نزن.

15- دیگران را به هیچ دلیلی مسخره نکن. این کار باعث می‌شود در نظر دیگران آدم ضعیفی به نظر برسی، و دست انداختن دیگران کار نادرستی است.

16- حتی اگر یک بازی یا مراسم برایت خسته‌کننده است، آرام بنشین و خودت را علاقمند نشان بدهد. بازیکنان یا نمایش‌دهندگان دارند حداکثر تلاش‌شان را می‌کنند.

 

17- اگر به کسی تنه زدی، فورا بگو "ببخشید."

18- هنگام سرفه یا عطسه کردن دهانت را بپوشان و در جلوی دیگران فین نکن.

19- اگر می‌خواهی از دری عبور کنی، ببین آیا می‌توانی در را باز نگهداری تا کسی دیگری هم از آن رد شود.

20- اگر به پدر و مادر، معلم یا همسایه‌‌ای برخوردی که دارد کاری را انجام می‌دهد، از او بپرس کمک می‌خواهد. اگر جواب مثبت بود، به او کمک کن- به این ترتیب ممکن است چیز جدیدی یاد بگیری.

21- هنگامی که بزرگسالی از تو تقاضای انجام کاری را کرد، با روی گشاده و بدون نق زدن به او کمک کن.

22- هنگامی که کسی به تو کمک کرد، بگو: "متشکرم." این شخص احتمالا بار دیگر هم به تو کمک خواهد کرد. این امر به خصوص در مورد معلمان مصداق دارد!

23- از وسائل غذا خوردن درست استفاده کن. اگر نمی‌دانی که چطور با این وسائل غذا بخوری، از پدر و مادر تقاضا کن به تو آموزش دهند، یا دقت کن آنها از این وسائل چطور استفاده می‌کنند.

24- هنگام غذا خوردن روی ران‌هایت دستمال سفره بگذار و از آن برای پاک کردن دهانت در هنگام لزوم استفاده کن.

25- برای برداشتن چیزها از روی میز غذا خم نشو؛ از دیگران تقاضا کن آن را به تو رد کنند.

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

آموزش مهارت های زندگی به کودکان

آموزش مهارت های زندگی به کودکان

آموزش مهارت های زندگی در سال 1979 و با اقدامات دکتر گیلبرت بوتوین آغاز شد. او در آن سال مجموعه آموزش مهارت های زندگی برای دانش آموزان کلاس هفتم تا نهم را تدوین کرد که با استقبال فراوان متخصصان بهداشت روان مواجه شد. این برنامه آموزشی به نوجوانان یاد می داد که چگونه با استفاده از مهارت های رفتار جراتمندانه، تصمیم گیری و تفکر نقاد در مقابل وسوسه یا پیشنهاد سوءمصرف مواد از سوی همسالانشان مقاومت کنند.

کنار آمدن با فشارهای زندگی، داشتن زندگی هدفمند و انعطاف پذیر برای مواجهه با مشکلات زندگی، برقراری تعامل سازنده با دیگران با بیشترین سود و کمترین ضرر به خود و دیگران، روابط بین فردی بالنده و رشددهنده با کمترین کشمکش و تعارض، خروج از بحران های زندگی با مدیریت صحیح و بیشترین مصلحت روش انتخابی و برآمدن از پس مسئولیت های فردی و اجتماعی در زندگی، همواره بخشی از واقعیت زندگی انسان بوده است که در ادوار مختلف به اشکال گوناگون نمود و بروز داشته است.

در این مطلب می خواهیم به این موضوع بپردازیم که در ایران اوضاع آموختن مهارت های زندگی به فرزندان چگونه است و چگونه باید باشد و از کجا شروع شود.

سازمان بهداشت جهانی و یونیسف و سازمان های دیگر تعاریف متعددی از مهارت های زندگی دارند. دریک نگاه کلی، مهارت های زندگی یعنی ایجاد روابط بین فردی مناسب و موثر، انجام مسئولیت های اجتماعی، تصمیم گیری صحیح، حل تعارضات و کشمکش ها بدون توسل به اعمالی که به خود یا دیگران صدمه می زند، توانایی انجام رفتارهای سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با معضلات و مشکلات زندگی روزمره خود کنار بیاید و توانایی هایی است که باعث ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامت در سطح جامعه می شوند.

آموزش مهارت های زندگی
نزدیک به 4 دهه است که در سطح دنیا آموزش مهارت های زندگی از کودکی مورد توجه قرار گرفته و این دوره آموزشی در 2 گروه مهارت های عام شامل خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روباط بین فردی موثر، کنترل خشم، مقابله با هیجان های منفی، آموزش حل مساله، تصمیم گیری، تفکر خلاق، تفکر انتقادی و مدیریت زمان از یک سو و مهارت های خاص مانند آموزش مذاکره، آموزش کار گروهی، آموزش پیش و پس از ازادواج، مدیریت بحران، پیشگیری از آسیب های روانی، کاهش سوء مصرف مواد و... است، اما در کشور ما حدود یک دهه است که به این موضوع توجه ویژه ای شده اما نه در سطح کلان کشوری و بیشتر در سطح آموزش به متخصصان امر به صورت کارگاه. اما مهارت هایی که باید آموزش آنها از کودکی به بچه هاش روع شود عبارتند از:

1- مهارت تصمیم گیری: در این مهارت افراد می آموزند که تصمیم گیری و اهمیت و مراحل آن چیست و متوجه می شوند موفقیت در زندگی در گروی تصمیم درست و به موقع است.

2- مهارت حل مساله: این مهارت عبارت است از تعریف دقیق مشکلی که فرد با آن روبرو است، شناسایی و بررسی راه حل های موجود و برگزیدن و اجرای راه حل مناسب و ارزیابی فرایند حل مساله؛ به طوری که با انتخاب راه حلی با بیشترین منفعت و کمترین ضرر مادی و معنی از راه های غیرسالم برای حل مشکلات خویش استفاده نکند و بر مشکلاتش نیفزاید.

 

3- مهارت تفکر خلاق: تولید اندیشه و نوعی دیگر دیدن است. فرد در مواجهه با مشکلات در حال کشف راه حال های نو و بدیع است که کمتر کسی به آن توجه کرده است. در این مهارت افراد فرا می گیرند که با شیوه های متفاوت بیندیشند و از تجربه های متعارف و معمولی خود فراتر روند و راه حل هایی را خلق کنند که خاص و ویژه خودشان است.

4- مهارت تفکر نقاد: این مهارت عبارت است از توانایی تحلیل عینی اطلاعات موجود با توجه به تجارب شخصی و بررسی صحت یا سقم چیزی با دلیل و مدرک و استدلال و سپس پذیرفتن یا رد کردن آن.

5- توانایی برقرار کردن ارتباط موثر: این مهارت به معنای ابراز احساسات، نیازها و نقطه نظرهای فردی با گوش دادن فعالانه به مخاطب و ایجاد بیشترین رضایت با کمترین تنش و کشمکش است.

6- مهارت ایجاد و حفظ روابط بین فردی: مهارتی است برای تعامل مثبت با افراد به خصوص اعضای خانواده در زندگی روزمره، شناسایی مرز روابط با دیگران و ایجاد روابط صمیمانه متعهدانه.

7- خودآگاهی: خودآگاهی به معنی توانایی فرد در شناخت خود و نیز شناسایی خواسته ها، نیازها و احساسات و نقاط ضعف و قدرت است. در این مهارت فرد می آموزد که چه شرایط یا موقعیت هایی برای او عذاب آور هستند.

8- مهارت همدلی: در این مهارت فرد می آموزد که چگونه احساسات افراد دیگر را تحت شرایط مختلف درک کند، تفاوت های فردی را بپذیرد و با پیش داوری و قضاوت با دیگران برخورد نکند.

9- مهارت های مقابله با هیجان ها: شناخت هیجان هایی از قبیل شادی و ترس و حسادت و غم و... و تاثیر آنها بر رفتار خود و دیگران و فراگیری نحوه اداره آنها و واکنش مناسب در برابر آنها.

10- مهارت مقابله با استرس: در این مهارت فرد می آموزد که چگونه با فشارها و نقش های ناشی از زندگی و همچنین استرس های دیگر مقابله یا آنها را مدیریت کند تا باعث فرسودگی روانی و جسمانی اش نشود.
 

 

از کجا باید شروع کرد؟
در آموزش مهارت های زندگی، هدف اصلی تغییر رفتار مخرب به سازنده است. این مهارت ها باید از دوران پیش از دبستان شروع شود و به نوعی در مدرسه و سربازی و دانشگاه و حتی مراحل بعدی زندگی در اجتماع، مداوم آموزش و بازآموزی انجام بگیرد اما متاسفانه هم به دلیل ناآگاهی والدین از اصول فرزندپروری و هم اهمیت ندادن به این جنبه بسیار مهم آموزشی از سنین پیش از دبستان، این مهارت ها از کودکی در وجود کودکان نهادینه نمی شود و امکان یادگیری آسان آنها در کودکی از بین می رود.

در آموزش و پرورش متاسفانه بیشترین تمرکز بر قسمت آموزش و کسب مهارت های ابزاری و شناختی (سواد) است تا ابعاد دیگر پرورش روانی و اجتماعی مثل آموزش مهارت های زندگی با افزایش دانش تئوری و نیز انجام تکراری و مداوم یک عمل، مهارت و تسلط ما در آن زمینه روز به روز در بیشتر موارد بهینه و مطلوب می شود (مصداق کار نیکوکردن از پرکردن) است. به بیان دیگر، مهارت های زندگی شبیه جعبه ابزار با ابزارهای مختلف مثل انبردست، آچار و... هستند.

حال اگر جعبه ابزار یک کودک به جای مجهزبودن به ابزار مختلف فقط شامل چند ابزار محدود و ناکارآمد باشد، در مواجهه با پیچ های زندگی، توان انتخاب زیادی نخواه داشت و به صورت غریزی و ابتدایی سعی در حل مشکلات خواهدکرد مانند گریه کردن برای به دست آوردن همه چیز، داد و بیدادکردن و کتک زدن و...

اگر مهارت آموزی را جدی نگیریم...
در دوره کودکی، تعارض ها و کشمکش ها به دلیل عدم بلوغ رشد روانی- شناختی جلوه چندانی ندارد، اما با افزایش سن و هنگام مواجهه با دشواری های ویژه سنین نوجوانی و جوانی، کشمکش های درونی و بیرونی همزمان با رشد جسمانی و روانی انتظار جامعه و خانواده از فرد نوجوان و جوان افزایش می یابد به طوری که می پذیرند به دلیل زندگی اجتماعی، بخشی از تمایلات خود را محدود یا جهت دهی کنند و در چارچوب هنجارهای اجتماعی و گروهی قرار گیرند.

در این راستا نوجوانان و جوانانی که شیوه های صحیح رفتار هیجانی و مهارت های لازم را برای تطبیق خود با خانواده و جامعه نیاموخته باشند و ظرفیت های روان شناختی آنها ارتقا نیافته باشد با آسیب های جدی و متعددی روبرو خواهندشد که عواقب آن هم دامنگیر خودشان می شود و هم دیگران و در صورتی که رفتارهای ضداجتماعی در آنها شکل  گیرد و از خود واکنش های منفی بروز دهند یا توان مدیریت این واکنش های منفی را نداشته باشند، باعث آسیب های روان شناختی در شخص و کژروی ها و ناهنجاری هایی در اجتماع خواهدشد.

بنابراین اگر در زمان کودکی برای آموزش مهارت های زندگی انرژی  گذاشته نشد، باید خانواده و مدرسه به خصوص در زمان نوجوانی و بلوغ، برای آموزش این مهارت ها و افزایش ظرفیت روان شناختی نوجوان تلاش کنند چون بعداز 18 سالگی که شخصیت فرد و هوش هیجانی اش تقریبا به وضعیت ثبات نسبی رسید، ایجاد و شکل دهی رفتار، مشکل تر و زمان بر خواهدشد. البته حتی اگر دوره نوجوانی هم از دست برود، آموزش در دوران جوانی زمان سربازی یا دانشگاه باید انجام شود.

فواید بسیار زیاد این آموزش به فرد و جامعه بر می گردد، بنابراین آموزش مهارت های زندگی باید به طور مستمر در طول زندگی برای نهادینه کردن دانش تئوری به صورت تجربه زندگی عملی ادامه داشته باشد. متاسفانه در خانواده ها، مدارس، دوران سربازی و حتی در دانشگاه و رسانه ها و اجتماع ما آموزش مهارت های زندگی جدی گرفته نمی شود در صورتی که با گذراندن واحدها و دروسی که به جز پاس کردن و فراموشی آن بعد امتحان به دلیل وجود نداشتن نیاز کاربردی آن در علم یا اجتماع (مدرسه و دانشگاه)، گذراندن زمان زیادی در امور خدماتی بدون ارتقای شخصیت با آموزش مهارت های زندگی (سربازی)، عدم بررسی کارشناسی مرتب در برنامه های رسانه ای و بی توجهی به یکی از مهم ترین ابعاد آموزش فرهنگی (رسانه) فرصتی برای یادگیری فرزندان این مرز و بوم در این خصوص باقی نمی ماند و استرس های زندگی می تواند به جای مدیریت شدن، با سوق دادن فرد به سمت رفتارهای پرخطر، بنیان خانواده و اجتماع را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

هدف را گم نکنیم
هدف از هر آموزشی تغییر رفتار است، یعنی با آموزش، فرد ممکن است دانش و آگاهی و معلوماتش بالا برود، باورها و نگرش اش به موضوعی تغییر کند ولی الزاما باعث تغییر رفتارش نشود. یعنی مثلا بداند مصرف سیگار مضر است (آگاهی) راهکارهای کاهش و قطع مصرف سیگار را یاد بگیرد (تغییر نگرش) ولی باز سیگار مصرف کند (نداشتن ضمانت اجرایی برای تغییر رفتار) یا فرد می داند رفتارهای پرخاشگرانه ناکارآمد و ویرانگر در بیشتر موارد هستند (آگاهی)، راه های کنترل خشم را هم بداند (تغییر نگرش) اما باز در عمل، رفتار پرخاشگرانه ای نشان بدهد (عدم تغییر رفتار).

برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

نکات جالب برای تربیت کودک

وبلاگ اموزش کودکان :نکات جالب برای تربیت کودک 

تربیت سازنده، روشی است که در آن رشد کودکان تقویت و رفتار آنان به گونه ای سازنده و بی ضرر مدیریت می شود. این شیوه براساس ارتباط خوب و توجه مثبت به کودکان، برای کمک به رشد آنان پایه ریزی شده است. کودکانی که با شیوه تربیت سازنده پرورش می یابند احتمال رشد مهارت ها و ایجاد احساس خوب نسبت به خود در آنها بیشتر و احتمال بروز مشکلات رفتاری در آنها کمتر است.

دکتر اکرم منتظرالظهور، مشاور و روانشناس، نکات جالبی برای تربیت کودک مطرح کرد که در ادامه می خوانید.

لازم است والدین بدانند هنگامی که مشکلی رخ می دهد چه باید بکنند. از روش های مختلف برای اداره مشکلات رفتاری کودکان اطلاع داشته باشند، مهارت تشویق رفتار مطلوب در کودکان را بدانند و در صورت نیاز بتوانند رفتارها و مهارت های جدید را به کودکان آموزش دهند.
 
اصول تربیت کودک:

آماده کردن یک محیط امن و مورد علاقه
به علت اینکه حوادث خانگی یکی از علل آسیب در کودکان خردسال است، داشتن محیطی امن که کودک بتواند ضمن جست و جو، بازی و سرگرمی از آسیب دیدگی مصون باشد، ضروری به نظر می رسد.

خانه ای پر از اشیاء جالب برای کودک مانند وسایل آشپزخانه، کنجکاوی کودک و رشد زبانی و قوای هوش او را تحریک خواهدکرد و او را سرگرم و فعال نگه داشته و احتمال بدرفتاری او را کاهش می دهد. کودکان نیاز به نظارت مناسب دارند بدین معنی که بدانید کودک کجاست و چه کاری انجام می دهد (نظارت غیرمستقیم).

ایجاد محیط یادگیری
والدین لازم است در دسترس کودکان باشند. این بدان معنی نیست که همیشه با کودک خود باشید بلکه منظور آن است که در هنگامی که کودک به کمک یا مراقبتنیاز دارد در دسترس او باشید. در حقیقت کیفیت زمان مهم است نه کمیت بودن با کودک.

انضباط
انضباط به معنی ثبات در رفتار با کودک است. یعنی به یک رفتار کودک در زمان و مکان های مختلف واکنش یکسان نشان دهیم. هنگام بدرفتاری کودک و آموزش به کودکان برای ارایه رفتار قابل قبول، وقتی والدین از انضباط قاطعانه استفاده کنند، کودکان می آموزند مسئولیت رفتار خود را بپذیرند، از نیازهای دیگران آگاه شوند و کنترل بر خویش را افزایش دهند.

پدر و مادر شادی باشید
وقتی نیازهای شخصی شما مانند ارتباط صمیمانه، همراهی، تفریح و... برآورده شود پدر یا ماردبودن آسانتر می شود. این به این معنی نیست که کودک بر زندگی شما تسلط داشته باشد. اگر نیازهای شخصی شما به عنوان یک بزرگسال برآورده شود جسور بودن، ثبات داشتن و در دسترس کودکان بودن برای شما آسانتر می شود.

مدیریت رفتار نامطلوب
همه کودکان لازم است یاد بگیرند که حدود و قوانین را بپذیرند و ناکامی خود را هنگامی که به خواسته های خود نمی رسند کنترل کنند. مدیریت این موفقیت ها برای والدین ممکن است پردردسر باشد، اما روش های مثبت و موثری وجود دارد که به کودکان کمک می کند کنترل بر خویش (خویشتن داری) را یاد بگیرند. هنگامی که والدین برای بدرفتاری کودکان از پیامدهای فوری، مستمر و قاطع استفاده کنند کودکان  کنترل بر خود را می آموزند.
 
روش های اداره مشکلات رفتاری کودکان:
قانین واضح وضع کنید: کودکان نیاز به تعیین حدود دارند تا بدانند که از آنها چه انتظاری دارند و چگونه باید رفتار کنند. چند قانون اصلی برای خانه (4 یا 5 قانون) می تواند کمک کننده باشد. قوانین باید به کودکان بگویند چه کاری انجام دهند نه اینکه چه کاری انجام ندهند.

برای مثال: درخانه آرام راه برو! قوانین اگر ساده باشند، انجام آنها راحت باشد و بتوان پیامدی برای آن درنظر گرفت خیلی نتیجه بهتری خواهدداشت، سعی کنید کودک را در تصمیم گیری برای قوانین خانواده شرکت دهید.

شما می توانید یک جلسه خانوادگی داشته باشید و در مورد برخی قوانین با خانواده خود تصمیم گیری کنید.

در ابتدا برای شروع، تعداد کمی قانون در نظر بگیرد.

اطاعت از قوانین باید آسان باشد.

قوانین باید بصورت مثبت بیان شود.

قوانین باید ساده باشد.

 قوانین باید قابل تقویت شدن باشند.

اگر هیچکس در خانه قوانین را رعایت نمی کند انتظار نداشته باشید که کودک شما این کار را انجام دهد.

از بحث مستقیم برای برخورد با قانون شکنی استفاده کنید: بهترین مورد بحث مستقیم هنگامی است که کودک گاه گاهی یکی از قوانین اساسی خانه را فراموش می کند. این کار شامل جلب توجه کودک گفتن مشکل به کود، توضیح مختصر با درخواست از کودک برای انجام یک رفتار مناسب است و سپس با رفتار مناسب باید تمرین شود.برای مثال: مریم تو داری در خانه می دوی، ممکن است چیزی را بشکنی، قانون ما در مورد راه رفتن در خانه چیست؟ حالا به من روش صحیح راه رفتن در خانه را نشان بدهد، برگرد به طرف در و دوباره شروع کن!

برای این که بحث مستقیم را موثرتر کنید کودک را وادار کنید که رفتار صحیح را دوباره تمرین کند.

نادیده گرفتن: برای مواجهه با مشکلات رفتاری استفاده می شود. برای کودکان 1 تا 7 سال نادیده گرفتن به معنی توجه نکردن عمدی به کودک، به هنگام بروز مشکلات رفتاری کوچک است مانند گریه کردن، گفتن کلمات زشت و ... هنگامی که یک رفتار را نادیده می گیرید به کودک نگاه نکنید و با او صحبت نکنید. کودک ممکن است در ابتدا شلوغ کند و سعی در جلب توجه شما داشته باشد، در صورت لزوم روی خود را برگردانید و دور شوید، سعی کنید آرام باشید، در صورت نیاز چند نفس آرام و عمیق بکشید.

نادیده گرفتن را تا زمانی که مشکل رفتاری ادامه دارد ادامه دهید و هر زمانی که کودک مشکل رفتاری را متوقف کرد او را تحسین کنید و مشکلات جدی تر مثل آسیب رساندن به دیگران یا تخریب اشیاء را نادیده  نگیرید.

دستور دادن: اغلب مشاهده می شود والدین دستوراتی به کودکان خود می دهند که به راحتی نمی توانند آنها را انجام دهند. دستوراتی که موثر واقع نمی شود دارای یکی از این خصوصیات هستند:

 قوانینی که برای کودک وضع می کنید باید قابل تقویت شدن باشند

 
1- دستورات زنجیره ای: در دستورات زنجیره ای چندین دستور در یک زمان به کودک داده می شود (مثال: لباست را بپوش، دندان هایت را مسواک بزن، موهایت را شانه کن، و بیا صبحانه بخور)، در حالی که کودک هنوز توانایی به خاطر سپردن همه آنها را ندارد. پس بهتر است دستورات به بخش های کوچکتری تقسیم شود و هر بخش را به تنهایی و جداگانه از کودک بخواهید انجام دهد.

2- دستورات مبهم: دستوراتی که واضح نیستند. مثلا بچه خوبی باش. درواقع کودک ممکن است نداند که واقعا چه چیزی از او خواسته می شود. بهتر است مثلا به کودک گفته شود: اسباب بازی هایت را با برادرت مشترک استفاده کن.

3- دستورات سوالی: در این گونه دستورات از کودک پرسیده می شود که آیا این کار را انجام می دهد؟ و درواقع مستقیما به او دستور انجام کاری داده نمی شود. مثال: آیا دوست داری که الان اتاقت را تمیز کنی؟ در این مورد کودک لجباز به سادگی می تواند بگوید نه.

4- دستوراتی که به دنبالش دلیل و منطق آورده می شود: مثال: اسباب بازی ها را بردار، چون مادربزرگت اینجا می آید و تو می داند که او خانه تمیز را دوست دارد! مشکل در اینجا این است که کودک ممکن است دستور اصلی را فراموش کند.
 
با پرهیز از این نوع دستورات و رعایت اصول زیر می توان انتظار داشت که کودک دستورات شما را با احتمال بیشتری انجام دهد:

توجه کودک را به خود جلب کرده و قبل از دادن دستور، با او تماس چشمی برقرار کنید.

با صدای محکم و قاطع با کودک صحبت کنید، البته صدایتان بلند و خشن نباشد.

دستوری به کودک بدهید که خاص و ساده باشد.

از ژست های فیزیکی به طور مناسب استفاده کنید (مثلا به جایی که باید اسباب بازی را بگذارد اشاره کنید).

از دستورات مثبت به جای دستورات منفی استفاده کنید.

اطاعت از دستور را پاداش بدهید.

نکته: خانه ای پر از اشیاء جالب برای کودک مانند وسایل آشپزخانه، کنجکاوی کودک و رشد زبانی و قوای هوش او را تحریک خواهدکرد و او را سرگرم و فعال نگه داشته و احتمال بدرفتاری او را کاهش می دهد.

نکته: بهتر است دستورات به بخش های کوچکتری تقسیم شود و هر بخش را به تنهایی و جداگانه از کودک بخواهید انجام دهد.

 

آموزش به بچه ها در مورد غریبه ها

 آموزش به بچه ها در مورد غریبه ها

 

جمله "با غریبه ها حرف نزن" نسل ها است که برای بسیاری از والدین تبدیل به شعار شده است. ولی بر خلاف این تدبیر قدیمی، گاهی ایده خوبی است که بچه ها با غریبه ها حرف بزنند. اگر بچه گم بشود یا به کمک نیاز داشته باشد، دیگر به چه کسی رو بیندازد؟ بنابراین بجای شعارهای توخالی، بهتر است به بچه یاد بدهید که چه وقت با غریبه ها حرف بزند و چه وقت حرف نزند؟

به فرزندتان بگویید که اگر غریبه ای به او نزدیک شد و چیزی مانند اسباب بازی یا خوراکی تعارف کرد یا خواست او را سوار ماشینش کند یا برای کاری از او کمک خواست، فرزندتان باید فوراً آنجا را ترک کند و یا فریاد بزند. او باید در مورد این قضیه به شما یا بزرگتر قابل اعتماد دیگری (مانند معلم یا مراقبش) بگوید. همین قضیه جایی که کسی – غریبه، آشنا یا دوست – از فرزندتان می خواهد تا رازی را نگه دارد، سعی کند به قسمت های خصوصی بدن بچه دست بزند یا از بچه بخواهد به بدن او دست بزند هم صادق است.

بیشتر بچه ها از غریبه هایی که ظاهر بدجنسی دارند یا به نحوی ترسناک هستند احساس نگرانی می کنند. ولی واقعیت این است که اکثر کودک آزار ها و بچه دزد ها ظاهر معمولی دارند و خیلی از آنها کاملاً دوستانه و خونگرم و صمیمی به نظر می رسند. پس بجای آنکه بچه از روی ظاهر فرد در مورد او قضاوت کند، باید یاد بگیرد که از روی کارهایش در مورد او قضاوت کند.

وقتی با بچه ها بیرون می روید، اشکالی ندارد که اجازه دهید با افراد جدیدی آشنا شوند، سلام کنند و حرف بزنند. زیرا شما کنارشان هستید و بر آنها نظارت می کنید و از آنها محافظت می کنید. ولی اگر فرزندتان تنها بود و غریبه ای به او نزدیک شد، قضیه فرق می کند.

شاید این نکته هم مهم باشد که بچه ها را تشویق کنیم از روی حس ششم و غریزه خود به فرد اعتماد کنند. به آنها یاد بدهیم که اگر کسی باعث می شود که آنها احساس ناراحتی کنند یا احساس می کنند یک جای کار ایراد دارد، حتی اگر نتوانستند توضیحی برای آن بیابند، باید فوراً از آن محل و آن فرد دور شوند.

اگر فرزندتان تنها بود و برای کمک مجبور بود از غریبه ها کمک بخواهد چه؟ اول باید سعی کند افراد یونیفرم پوش مانند افسر پلیس یا نگهبانی را پیدا کند. اگر چنین افرادی را پیدا نکرد باید سعی کند از پدربزرگ یا مادربزرگ ها یا خانم هایی که بچه دارند کمک بگیرد. در عین حال باید حواسش به این افراد باشد و اگر به نظرش این افراد قابل اعتماد نبودند، باید از فرد دیگری کمک بخواهد.

با آنکه همیشه نمی توانیم از بچه هایمان در مقابل غریبه ها محافظت کنیم، ولی می توانیم به آنها یاد بدهیم که رفتارهای درست کدامند و اگر کسی از حد و مرز خودش رد شد، او باید چکار کند. اگر بچه ها این چیزها را در ذهن داشته باشند، وقتی بیرون هستند، جایشان امن خواهد بود.

 

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

آموزش زودهنگام به بچه ها؛ خوب یا بد؟

آموزش زودهنگام به بچه ها؛ خوب یا بد؟

آموزش خواندن به روش مایکروویو
این سال‌ها آموزش الفبا و خواندن کتاب دیگر رده سنی ندارد. سن آموزش خواندن و نوشتن به کودکان پایین آمده است. مادر و پدرها داخل یک بازی رقابتی پرچالش شده‌اند که بچه‌ها تنها شرکت‌کنندگان آن هستند. کودک 3 ساله‌ای که می‌تواند 100 کلمه را فقط بخواند و یا حتی دست به قلم شود و چند جمله ‌ای هم بنویسد دیگر چیز عجیب و غریبی نیست. این بچه‌ها در مقایسه با آن دسته از کودکانی که سیستم عامل اندروید را به خوبی می‌شناسند و تبلت و گوشی لمسی مامان و بابا جای اسباب ‌بازی هایشان را گرفته، کودکان چندان نابغه‌ای نیستند. در این بازی بچه‌ها مانند همان غذای خامی هستند که ظرف یک دقیقه داخل مایکروویو گرم می‌شوند و در ظاهر هیچکس از مضرات و آسیب‌های احتمالی آن اطلاعی ندارد.

هرچند مهارت خواندن و نوشتن در اوایل کودکی به رشد کودک کمک می‌کند اما انجام غیرکارشناسی و بدون در نظر گرفتن ضررهای احتمالی این نوع آموزش تاثیر جدی بر روح و روان کودکان بر جای می‌گذارد.

کودکان با یکدیگر متفاوت هستند
برنامه‌های آموزشی خاصی وجود دارد که به طور اختصاصی برای نوزادان طراحی شده است. در این برنامه‌ها والدین حتی نوزادان را به اجبار وارد یک روند آموزشی می‌کنند. در سن 4 و یا 5 سالگی این طبیعی است که خانواده‌ها یک سری آموزش‌هایی را قبل از اینکه فرزند آنها وارد پیش دبستانی یا دبستان شوند انجام دهند برای مثال مهارت‌هایی که قبل از یادگیری کامل خواندن به کمکشان می‌آید و یک‌جورایی روند یادگیری را آسان‌تر می‌کند. نکته اینجاست که این آمادگی قبل از شروع دوره پیش دبستانی یا دبستان برای یک دسته از کودکان عملی چالش برانگیز و سخت به نظر می‌آید و برای عده‌ای دیگر بسیار ساده و گاه حتی شیرین. بنابراین سن آموزش به کودکان با توجه به شناختی که از استعداد و یا توانایی و یا به عبارتی ساده‌تر صبر و حوصله فرزندتان دارید با دیگر کودکان متفاوت است.

یادگیری طبیعی
حال بیایید سن مناسب آموزش کودکان و مفهوم یادگیری طبیعی را با یکدیگر تشریح کنیم. شما به عنوان مادر و پدر به دنبال این هستید که قبل از شروع رسمی آموزش فرزندتان در محیط خانه آموزش‌هایی را در زمینه خواندن و نوشتن به فرزندتان دهید. کتاب‌ها و سی‌دی های آموزشی و بازار تبلیغات داغی که در این زمینه وجود دارد دیگر قدرت تصمیم گیری درست را از والدین گرفته است. هرکسی به دنبال این است که نکند خدای ناکرده فرزند دلبندش از بچه‌های فامیل و دوست و آشنا کم نیاورد.

اما بگذارید به صورت اصولی و درست آموزش خواندن به کودک را شروع کنید. سن آموزش خواندن و نوشتن در کودکان می‌تواند به صورت طبیعی و بدون اجبار هم صورت بگیرد. یعنی از همان دوران نوزادی می‌توانید کودک را به صورت طبیعی و کاملا غیر مستقیم در معرض خواندن قرار دهید تا بعد ها با بالا رفتن سن او با اشتیاق و انگیزه وارد روند خواندن شود و اگر هم دلتان خواست از ابزارهای کمک آموزشی برای کامل‌تر شدن این روند استفاده کنید.
 

در سن 4 و 5 سالگی کودک ابتدا باید مفهوم خواندن و یا نوشتن را درک کند

روش‌های آموزش خواندن به صورت طبیعی
- کتاب خواندن والدین در مقابل کودکان
- بازدید از کتابخانه به اتفاق فرزندتان هرچند هم کوچک باشد
- قصه گویی شبانه برای بچه‌ها
- با یکدیگر کتاب خواندن
- خاموش کردن تلویزیون و پیشنهاد خواندن کتاب

با این راهکارهایی که برایتان نام برده‌ایم به جای اجبار کودکان به خواندن و نوشتن، فقط آنها را در معرض خواندن قرار داده‌اید و این باعث ایجاد انگیزه طبیعی کودکان به خواندن میشود. یادتان باشد پایه و اساس خواندن و نوشتن در کودکان باید قبل از دوران پیش دبستانی و یا دبستان شروع شود و والدین لازم است به صورت کاملا عملی و محسوس به بچه‌ها نشان دهند که خواندن و نوشتن در زندگی چقدر بااهمیت و عین حال لذت بخش و دوست داشتنی است.

خواندن و نوشتن اجباری چیست؟
در سن 4 و 5 سالگی کودک ابتدا باید مفهوم خواندن و یا نوشتن را درک کند در غیر اینصورت بدون آمادگی ذهنی و با استفاده از وسایل کمک آموزشی ذهن او خسته و دلزده از خواندن و نوشتن خواهد شد.

متاسفانه بعضی از والدین در سنین پایین ساعت خاصی را برای آموزش خواندن و نوشتن فرزندشان در نظر میگیرند. در این ساعات کودک همانند سیستم مدرسه مجبور است در یک جای ثابتی بنشیند و تحت آموزشهای سخت والدینش قراربگیرد. یادتان باشد کودک در این سن بیش از هر زمان دیگری به تفریح و بازی در کنار شما نیاز دارد. سن آموزش خواندن و نوشتن در کودکان خصوصا آموزش الفبا در تمام دنیا در 6 سالگی است. با دانستن این موضوع هرگز به دنبال آموزش سریع فرزندتان نباشید.

فواید آموزش خواندن و نوشتن در سنین پایین
اگر آموزش خواندن و نوشتن به کودکان به صورت طبیعی و با راهکارهایی که برایتان گفته‌ایم انجام گیرد میشود در کنار آن به صورت محدود و حساب شده از وسایل کمک آموزشی نیز استفاده کرد. اما با اینحال مهارت کودک در خواندن و نوشتن قبل از شروع دوران دبستان فوایدی هم دارد که نمی‌توان از آن به سادگی گذشت. این دسته از کودکان اعتماد به نفس بیشتری نسبت به دیگر کودکان دارند و سختی ها و مشکلاتی که در آغاز دوره دبستان در ارتباط با خواندن و نوشتن وجود دارد را تجربه نمی‌کنند. علاوه بر این تمرکز این دسته از کودکان بالاست و حافظه قویتری نیز نسبت به دیگر کودکان دارند.

اگر به دنبال این هستید که قبل از شروع دوران دبستان مهارت خواندن و یا نوشتن را به فرزندتان آموزش دهید حتما نکاتی که در این مورد برایتان برشمرده‌ایم را در نظر بگیرید تا به صورت طبیعی و با اراده و میل فرزندتان او را برای خواندن و نوشتن آماده کنید.

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

روش های آشنا کردن کودکان با احساساتشان

آموزش کودکان :روش های آشنا کردن کودکان با احساساتشان

نحوه بخورد با احساسات را به کودکان آموزش دهید

 باید کودکان را با احساساتشان آشنا کرد و از آنها خواست در مورد احساسشان حرف بزنند؛ در ابتدا باید به کودک کمک کرد تا بتوانند احساسشان را پیدا کنند مثلاً «از اینکه صبر کردی تا حرف من تمام شود ناراحت شدی؟» یا «از اینکه بابایی تو رو با خودش نبرد غمگینی؟» یا «حتما از اینکه ما تو رو تنها بزاریم می‌ترسی».

به کودکان اطمینان بدهید شما برای شنیدن و تایید احساساتش حضور دارید، مثلاً «توحق داری از دست من عصبانی باشی، چون دوست داشتی تلویزیون نگاه کنی، ولی ما باید به فروشگاه می‌رفتیم و متاسفانه کاریش نمی‌شد بکنیم.»، به وضوح باید به او تاکید کنید که عصبانیت روش خوبی برای ابراز خشم نیست، برای این کار نخست باید با رفتار خود برای بچه‌ها الگو باشید یعنی خودتان وقتی خشمگین می‌شوید، داد و فریاد نکنید.

 

وقتی خشمگین هستید، با کودک صحبت نکنید

 وقتی خودتان خشمگین هستید، صرفا بگویید من خشمگینم و سپس علت خشم را به او بگویید و پس از برطرف شدن خشم، دوباره او را در جریان بگذارید و بگویید عصبانیتم برطرف شد، با اجرای تئاتر و بازی‌های مدیریت خشم، این مهارت را به او به صورت عملی آموزش دهید، سپس هر وقت به شیوه‌ درست خشمش را ابراز کرد، به او تاکید کنید که از نحوه‌ ابراز خشمش راضی هستید.

 گاهی احساسات جایگزین یکدیگر می‌شوند؛ مثلا خشونت به جای خشم می‌نشیند یا غم به بدعنقی تبدیل می‌شود یا ترس به خجالت بدل می‌شود و همین موارد از علل اصلی درگیری والدین و کودک می‌تواند به حساب آید.

 در چنین مواردی باید تکنیک‌های مربوط به خودش را استفاده کنید، مثلا در هنگام خشونت کودک، تکنیک اتاق تنهایی را اجرا کنید، هنگام بهانه گیری تکنیک شنیدن حرف‌ها و یا هنگام نق زدن، تکنیک بی‌اعتنایی را می‌توانید اجرا کنید.

 

کودکان غمگین نیاز به رفتار ملایم دارند

وی با اشاره به اینکه کودکان غمگین نیاز به رفتاری ملایم دارند، گفت: در عین حال باید احساس ارزشمند بودن را در کودکان تقویت کرد؛ نگاه محبت آمیز، نوازش کردن، در آغوش گرفتن و با گرمی از آنها استقبال کردن به کودکان کمک زیادی خواهد کرد،  همین طور کودکانی که از اعتماد به نفس کمی برخوردارند، نیاز به عشق ورزیدن و احساس ارشمند بودن دارند.


این متخصص اطفال با تاکید بر اینکه باید از سرزنش، تحقیر و تنبیه کودکان خودداری کرد، یادآوری کرد:  سعی کنید از کودکان انتقاد نکنید و کوچکترین موفقیتشان را با شور و شوق تشویق کنید و پیام‌های مثبت به آنها بدهید مثلاً بگویید " تو امروز خیلی کار‌های خوب انجام دادی، آفرین "، " مدتی است که حسابی ازت راضی ام چقدر پیشنهاد‌های خوبی می‌دی "، "از اینکه بچه توانمندی مثل تو دارم احساس غرور می‌کنم  میدونستی من بهت افتخار می‌کنم".

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

روش‌های آموزشی در مهد کودک

آموزش کودکان :روش‌های آموزشی در مهد کودک

بسیاری از والدین تمایل دارند فرزندان خود را تنها در سن شش سالگی به مراکز آموزشی مانند مهدکودک بفرستند تا برای مدرسه آماده شوند؛ در حالی که آموزش طولانی مدت، باعث افزایش بهره هوشی، رشد جسمانی و اجتماعی کودکان می‌شود. به این ترتیب بهتر است کودکان را از سن سه سالگی در مهدکودک ثبت نام کرد.

مهدکودک‌ شبانه روزی چیست

مهدکودک‌ها با توجه به میزان شهریه‌ای که دریافت می‌کنند و مجوزی که از سازمان بهزیستی دریافت کرده‌اند به چند دسته تقسیم می‌شوند. بعضی از مهدکودک‌ها فقط در نوبت صبح دایر هستند؛ درحالی که بعضی دیگر از آن‌ها بعد از ظهر نیز خدمات آموزشی ارائه می‌دهند و دسته سوم مهدکودک‌هایی هستند که به‌صورت شبانه روزی می‌باشند. این نوع از مهدکودک‌ها از نوزادان شیرخوار تا کودکان شش سال را نگهداری می‌کنند.

سیستم آموزشی مهدکودک‌ها

برنامه‌ی آموزشی مهدکودک‌ها با توجه به نوع آن‌ها و سن و سال کودکان به چند دسته تقسیم می‌شود. مهدکودک‌هایی که امکان پذیرش نوزادان را دارند تنها از آن‌ها در بخش‌هایی مجزا نگهداری می‌کنند. اما برای کودکان سه سال به بالا برنامه‌های آموزشی متنوعی ارائه می‌دهند که عبارتند از:

دوره‌ مهارت‌های اجتماعی

از آن‌جایی که بخش بزرگی از فعالیت کودکان پس از ورود به جامعه را ارتباطات تشکیل می‌دهد؛ در مهدکودک‌ها بخش ویژه‌ای را به آموزش نحوه برقراری ارتباط با دیگران در جامعه و چگونگی رویایی با مسائل و مشکلات اختصاص می‌دهند. این دوره از تمریناتی اعم از نحوه احوالپرسی کردن، چگونه نشستن، برخاستن، غذا خوردن و رفتار کردن با افراد مختلف تشکیل شده است.

کارگروهی

بخش عظیمی از فعالیت کودکان در مهدکودک به کار گروهی اختصاص دارد. مربی مهدکودک با توجه به میزان بهره هوشی کودکان، سن آن‌ها و خصوصیات اخلاقی‌شان، کودکان را به چند گروه تقسیم می‌کند و سپس مسئولیت و یا وظیفه انجام کاری را بر عهده آن‌ها می‌گذارند. انجام کارها به‌صورت گروهی باعث می‌شود کودکان بازی، مطالب آموزشی و همین‌طور چگونگی برقراری ارتباط با هم سن‌وسالان‌شان را نیز بیاموزند.

روش‌های تدریس در مهدکودک‌ها

روش‌های مختلف آموزشی، نتایج و پیآمدهای متفاوتی به دنبال دارند. تکنیک‌های آموزشی در مقاطع تحصیلی گوناگون، متفاوت هستند؛ طوری که روش‌های آموزشی در مدارس بیشتر از پرسش و پاسخ تشکیل شده؛ در حالی که در مهدکودک‌ها از بازی و دیگر روش‌های آموزشی استفاده می‌کنند. از طرفی از آن‌جایی که کودکان دارای روحیه حساس و حافظه قوی می‌باشند؛ سیستم آموزشی آن‌ها باید انعطاف‌پذیر، مرحله به مرحله، مساله محور، انتقال غیر مستقیم اطلاعات و آموزش‌ها و به‌صورت گروهی یا انفرادی باشد. برای آموزش به کودکان روش‌های مختلفی وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به؛

روش مونته سوری

مونته سوری یکی از پرکاربردترین و محبوب‌ترین تکنیک‌های استفاده شده در مهدکودک‌ها محسوب می‌شود. قواعد مونته سوری بر اساس یادگیری کودکان با استفاده از دست، کاردستی و کار گروهی پایه‌گذاری شده است. در واقع هدف اصلی در روش مونته سوری تقویت قوه خلاقیت و عملکرد ذهنی کودکان است. از طرفی مربیان مهدکودک در زمان استفاده از روش مونته سوری، کودکان را باید هنگام کار با یکدیگر کاملا آزاد بگذارند و در صورت نیاز کودکان، به آن‌ها مشاوره دهند و یا راهنمایی‌شان کنند.

روش والدروف

این تکنیک بر اساس تخیل، تصور و تقلید است. روش والدروف کودکان را به دنیای ترکیبی از هنر و بازی می‌برد. مربیان با استفاده از این روش کنجکاوی و قدرت ابتکار کودکان را افزایش می‌دهند. بیشتر تمرینات روش والدروف باید در کارگاه و به‌صورت جمعی انجام بگیرد. همچنین قسمتی از این سبک آموزشی به کار در باغچه، اجرای تئاتر و کارهای هنری اختصاص دارد. مهدکودک‌هایی که از روش والدروف برای آموزش کودکان استفاده می‌کنند؛ عموما سیستم آموزشی با کیفیتی دارند.

روش آموزش فاصله‌دار

همانطور که مشخص است روش آموزشی فاصله دارد بر پایه تکرار، بنا گذاشته شده. در این تکنیک آموزشی مطالب به‌صورت فشرده تکرار می‌شود و در بین آن‌ها کودکان باید استراحت کنند. از آن‌جایی که کودکان در این دوران مطالب را سریعتر، عمیق‌تر و راح‌تر می‌آموزند. روش آموزش فاصله‌دار روند یادگیری آن‌ها را سریع‌تر می‌کند و همچنین کودکان را ترغیب می‌نماید تا بتوانند برنامه‌های درسی خود را به بخش‌های کوچکتری تقسیم کنند.

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید

نیازهای روانشناختی کودکان زیر 7 سال چیست؟

آموزش کودکان :نیازهای روانشناختی کودکان زیر 7 سال چیست؟

دنیای کودکانه دنیای عجیبی هست. دنیایی همراه با سادگی و صداقت، دنیایی همراه با مهربانی و عطوفت. کودک هم یکی از اعضای یک خانواده هست. خانواده شامل پدر و مادر و فرزند است. اگر اعضای خانواده بخواهند با اعتماد به نفس باشند و خودشکوفا، باید هنرهمزیستی یا همان مهارت های برقراری ارتباط با یکدیگر و رفع نیازهای یکدیگر را بیاموزند. پس پدر و مادر برای داشتن فرزندان شاد باید مهارت های رفتار کردن با او را یاد بگیرند.

هر فردی از بدو تولد یکسری نیازهایی دارد که باید برآورده شوند. اگر هر یک از این نیازها به موقع و صحیح تامین نشود می تواند فرد را در بزرگسالی با مشکل رو به رو کند. از زمان تولد تا حدود 7 سالگی یک فرد، می تواند مهم ترین و تاثیرگذارترین سالهای زندگی آن فرد باشد. زیرا تقریبا درصد زیادی از شخصیت یک فرد در این سنین شکل می گیرد. نوع رفتاری که والدین با فرزندشان دارند و نوع نیازهایی را که در او تامین می کنند می تواند به شدت بر روی شکل گیری شخصیت کودکان تاثیرگذار باشد.

هرم نیازها
یکی از مهم ترین روانشناسانی که در رابطه با نیازهای افراد در سنین مختلف صحبت کرده است آبراهام مزلو است. از نظر آبراهام مزلو، انسان ها 5 طبقه نیاز ذاتی و ضروری دارند که تامین نیازهای آنها است که هم منجر به یادگیری می شود و هم اعتماد به نفس افراد را بالا می برد. 3 طبقه اول نیازهای مزلو مربوط به دوران قبل از دبستان و زیر 7 سالگی است.

این نیازها به ترتیب زیر است:
الف- نیازهای زیستی یا فیزیولوژیک (غذا، آب، مسکن، پوشاک)
ب- نیاز به ایمنی (وجود نظم و ثبات در زندگی)
ج- نیاز به تعلق داشتن (عشق)
د- نیاز به عزت نفس (احترام از جانب خود و دیگران)
ه- نیاز به خودشکوفایی

تامین این نیازها در یادگیری کودکان و بالا بردن اعتماد به نفسشان بسیار اهمیت دارند. 

نیازهای جسمانی
 نیازهای فیزیولوژیک که شامل آب، غذا، هوا و مسکن است، از طریق غذا و آب خوردن، مسکن و محیط زندگی مناسب، پوشاک مناسب و محبت پدر و مادر تامین می شود. والدین باید بلافاصله به این نیازهای کودکان حداقل تا حدود 3 سالگی بدون درنگ پاسخ بدهند. اگر کودک گرسنه یا تشنه هست، این نیازش باید بلافاصله تامین شود. اگر لباسش را کثیف کرده باید تعویض شود. کم کم از حدود 3 سالگی با فاصله های زمانی بسیار بسیار کوتاه آموزش صبر را به فرزند باید شروع کنیم.  تامین این نیاز منجر به شکل گیری امنیت در فرزندان می شود. 

نیاز به امنیت
نیاز به امنیت یعنی دور بودن از خطر، هنگامی که کودکان مطمئن شوند از طرف افراد یا محیط اطراف خود خطری آنها را تهدید نمی کند احساس راحتی می کنند و به جستجو در محیط می پردازند. این نیاز از مهمترین نیازهای دوران نوزادی است. مزلو اعتقاد دارد که آزادی کامل و سهل گیری در کودکان ایجاد اضطراب  می کند.

پس تا حدی برنامه ریزی و ایجاد نظم و محدودیت در کارهای کودکان مفید است. حتی اگر فرزندی از لباس کثیفش ناراحت باشد و یا اینکه به هر دلیلی گریه می کند، تا حدود 3 سالگی با تامین این نیاز می تواند نیاز به امنیت را نیز در کودک تامین کرد. کودک متوجه می شود که کسی هست که بتواند به او غذا بدهد یا به او در تعویض لباس هایش کمک کند پس متوجه می شود دنیای محل زندگیش، دنیای امنی هست و کسانی هستند که او را دوست داشته باشند. پس در این حالت زمینه تامین نیاز بعدی یعنی نیاز به محبت فراهم می شود.

یکی از نیاز های کودکان، نیاز به احساس تعلق پذیری و عشق و محبت است

 

نیاز به محبت
سومین نیاز، نیاز به احساس تعلق پذیری و عشق و محبت است، یعنی پذیرفته شدن از سوی دیگران و دوست داشته شدن. این احساس به کودک کمک می کند تا به یادگیری بپردازد و اعتماد به نفس و عزت نفس بالایی را داشته باشند. بعضی از کودکان نمی توانند باور کنند که دیگران آنها را دوست دارند و در این زمینه شک می کنند. به همین جهت ممکن است رفتارهای نامناسب نشان دهند و خود را به بزرگترها بچسبانند. این کودکان برای برطرف کردن خواسته های خود کارهای نامطلوب انجام می دهند. 

یادگیری کودکان زمانی صورت می گیرد که نیازهای آنها به ترتیب اولویت تامین شود. کودک گرسنه و تشنه، کودکی که لباس مناسب نپوشیده و ... نمی تواند یادگیری داشته باشد و همچنین نمی تواند درک خوبی از محیط زندگی اش داشته باشد و در نهایت نمی تواند خودش را دوست داشته باشد. قرار دادن یک برنامه صبحانه، میان وعده و ناهار مناسب در منزل یا کودکستان ها می تواند مفید باشد. همچنین والدین نیز باید به گونه ای رفتار کنند که احساس امنیت و دوست داشته شدن را در کودکان ایجاد کنند. زیرا کودکی که احساس اضطراب و نگرانی و طرد شدن داشته باشد نمی تواند آرام در جایی باشد و به یادگیری بپردازد و نمی تواند خودش را هم دوست داشته باشد پس به عنوان یک فرد ناتوان رشد می کند. تمام این مطالب برای مربیان مهدهای کودک نیز صدق می کند و باید رعایت کنند.

 

 
نیاز به استقلال
یکی از مهم ترین نیازهایی که یک کودک می تواند داشته باشد، نیاز به استقلال و مستقل بودن است. والدین باید با حفظ یک چهارچوب و ساختار مشخص، به فرزندشان استقلال بدهند. یکی از راهکارهای آن می تواند این باشد که از کودکتان بخواهید برای رفتن به مهمانی از بین 4 دست لباسی که شما انتخاب کرده اید، می تواند یکی را انتخاب کند. یا اینکه برای ناهار 3 غذا به او پیشنهاد بدهید و بخواهید که یک نوع آن را برای ناهار یا شام انتخاب کند. این گونه کودک متوجه استقلال و مشورت گیری از او، می شود. این نیاز را باید از حدود 4 الی 5 سالگی در کودکان تامین کرد.  

 برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید