۱۲ توصیه تکمیلی برا آموزش دستشویی رفتن کودکان

آموزشگاه کودکان

12توصیه تکمیلی برا آموزش دستشویی رفتن کودکان

۱. به کودکتان فرصت دهید: برای آنکه کودک توالت‌رفتن را بیاموزد ابتدا باید مغز او تکامل یابد و سیستم عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند. وقتی هنوز مغز کامل نیست، کودک بدون اختیار ادرار می‌کند یعنی مثانه یا روده‌ها به محض پرشدن، خالی می‌شوند. تقریبا در تمام کودکان از ۲۸ ماهگی به بعد، مغز تکامل پیدا می‌کند و می‌توانند ادرارشان را کنترل کنند.

۲. از فصل تابستان استفاده کنید: فصل تابستان، بهترین زمان برای گرفتن کودک از پوشک است. کودک را تشویق کنید اگر ادرار یا مدفوع دارد، بگوید. چند ساعت در روز او را باز بگذارید.

۳. به او آموزش دهید: برای کودکتان یک صندلی توالت کوچک بخرید و به او یاد دهید که هر زمان احساس نیاز کرد، روی آن بنشیند. می‌توانید این صندلی را در حمام، دستشویی یا اتاق خود کودک قرار دهید.

۴.مثل بزرگ‌ترها با او رفتار کنید: اگر فرزندتان به تکامل مغزی رسیده اما هنوز توالت رفتن را نیاموخته، او را همراه با خواهر یا برادرزاده‌هایتان به مسافرت ببرید. بودن در کنار کودکان بزرگ‌تر و دیدن آنها باعث می‌شود کودک شما نیز از رفتارهای آنها تقلید کند. فقط مراقب باشید رقابت ایجاد نشود یا اگر فرزندتان اختیار خود را از دست داد، مسخره‌اش نکنید.

۵.اجازه ندهید بیش از ۱۰دقیقه روی صندلی بنشیند: اگر از کودکتان خواستید روی صندلی توالت بنشیند، اما ۱۰دقیقه گذشت و او کاری نکرد، مجبورش نکنید تا همچنان روی صندلی بماند. صندلی توالت او را جمع کنید و ساعتی بعد دوباره از او بخواهید این کار را انجام دهد.

۶.به او اطمینان دهید: برخی کودکان از مدفوع یا ادرارکردن می‌ترسند چون هنوز نمی‌دانند بدن آنها مواد مضر را دفع می‌کند و فکر می‌کنند قسمتی از بدنشان را از دست می‌دهند. ماجرا را برای آنها توضیح دهید تا ترسشان از بین برود.

۷.لباس‌های راحت تن او کنید: وقتی توالت رفتن را به کودک آموزش می‌دهید لباس‌های راحت تن او کنید تا بتواند بلافاصله آنها را دربیاورد. فاصله زمانی بین حس کودک برای توالت رفتن و انجام این کار گاهی بسیار کوتاه است. در تابستان فقط یک شورتک پای او کنید تا بلافاصله بتواند آن را دربیاورد.

۸.تشویقش کنید: برای آموختن پاکیزگی باید کودک را تشویق کرد. تشویق‌های زبانی مثل «تو بزرگ‌شده‌ای» «مایه افتخار هستی» در کنار تشویق‌های عملی! مثلا هر بار که کودکتان ادرار یا مدفوعش را کنترل کرد، به او امتیاز بدهید و بعد از هر ۱۰-۵ امتیاز برایش هدیه بخرید.

۹.پوشک‌های شورتی بخرید: در طول زمانی که قرار است پاکیزگی را به فرزندتان آموزش دهید، از پوشک‌های شورتی استفاده کنید تا هم مطمئن باشید همه‌جا را کثیف نمی‌کند هم بتواند در صورت تمایل فورا آن را درآورد.

۱۰.سرزنش نکنید: شاید کودک برای چند روز اختیار مدفوع و ادرارش را به دست بیاورد اما بعد از آن دوباره نتواند خود را کنترل کند. در این صورت او را سرزنش نکنید و فقط مرتب توالت‌رفتن را به او یادآور شوید.

۱۱.ترس‌هایش را از بین ببرید: اگر کودکتان از ریختن آب بعد از اجابت‌مزاج می‌ترسد، به او آموزش دهید آب برای شستن و پاک‌کردن است و وقتی روی توالت نشسته آسیبی به او نخواهد زد.

۱۲.عصرها او را کنترل کنید: کودکان در ۳ سالگی تقریبا کنترل ادرار و مدفوع را می‌آموزند اما باز هم کنترل این مساله طی شب کار آسانی نیست و بیشتر کودکان یا آنقدر هوشیار نیستند که خود را کنترل کنند یا توانایی برخاستن از خواب را ندارند. شب‌ها کودکتان را پوشک کنید و برای چند ماه عصرها که او را می‌خوابانید، مراقب کنترل ادرارش باشید. اگر لباس‌های او هنگام بیدارشدن خشک بودند، یعنی شب‌ها هم می?شود خیالتان راحت باشد.

چگونه به کودکانمان آموزش دهیم از آزار جنسی در امان باشند؟

وبسایت آموزشگاه کودکان در این ساعت قصد دارد با نکاتی مهم مهمان شما کاربران عزیز باشد که شاید دغدغه ی خیلی از خانواده ها باشد.امیدوارم این مطلب کارآمد باشد و به همه خانواده های عزیز کمک بکند.

همه ما از شنیدن خبر های آزار جنسی کودکان، بهت‌زده می شویم؛ مخصوصا مایی که فرزندان کم سن و سال داریم و دائم در این کش و قوس هستیم که چطور می‌توانیم هم از کودکانمان به نحوی شایسته مراقبت کنیم و هم کم‌کم از آنها فاصله بگیریم تا مستقل شدن را یاد بگیرند و مثلا برخی رفت و آمد‌ها و تنها ماندن‌ها و... را تجربه کنند.
 
واقعیت این است که والدین هرقدر هم مسوول و مراقب باشند، نمی‌توانند تا همیشه فرزندانشان را در برابر همه خطراتی که ممکن است در محیط وجود داشته باشد، محافظت کنند. البته تا زمانی که کودک زیر 5 سال است، نیاز به مراقبت شدید دارد اما از آن به بعد، والدینی در مراقبت از فرزندانشان موفق‌ترند که کودکانشان را آگاه و بخشی از این مراقبت را به خود کودک واگذار کرده باشند. آن بخش از مراقبت که به کودک واگذار می‌شود، درواقع، شناسایی زنگ خطرهاست. همین که کودک نشانه‌ها را بشناسد، احتمال در معرض خطر قرار گرفتنش کاهش پیدا می‌کند.
 
البته این‌کار باید به روش درست انجام شود چون ممکن است کودک مضطرب شود و بترسد و احساس ناامنی کند. بیشتر افرادی که قصد آزار جنسی کودک را دارند، از قبل برنامه‌ریزی می‌کنند. قربانیان را به طرف خود جلب می‌کنند، آنها را تنها گیر می‌اندازند و کودکان ساده و آسیب‌پذیر را انتخاب می‌کنند که به‌راحتی بتوانند آنها را تحت‌تاثیر قرار دهند و مطمئن باشند بعد از سوءاستفاده صدایشان درنمی‌آید.

بزهکاران جنسی برای ترغیب کودک ابتدا از مشوق‌های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب‌بازی، خوراکی یا زبان‌بازی استفاده و بعد به‌طور تدریجی گفت‌وگو درباره‌ موضوعات جنسی را در قالب شوخی و تک‌جمله‌های گذرا آغاز می‌کنند. پیشرفت از نوازش‌های غیرجنسی به نوازش‌ها و لمس کردن‌‌های جنسی کشانده می‌شود و قصد فرد آزاررسان، حساسیت‌زدایی و عادت دادن کودک به این رفتارهاست.
 
اینجا همان جایی است که یک کودک آگاه و آموزش‌دیده که با او در این‌باره صحبت شده، متوجه جریان می‌شود و به کمک بزرگ‌ترهایش می‌تواند خودش را نجات دهد و نقشه‌های شوم فرد آزاررسان را نقش برآب کند. بعد از سوءاستفاده، فرد، کودک را به سکوت درباره‌ «رفتار مشترک» وامی‌دارد.
 
او از این اتفاق به‌عنوان «تجربه‌ مشترک» نام می‌برد که باهم داشته‌اند تا به کودک این معنا را القا کند که هر دو به یک میزان در آن نقش داشته‌اند تا کودک حس کند اگر حرفی به والدین خود بزند، خودش هم مورد بازخواست قرار می‌گیرد.
 
چگونه به کودکانمان آموزش دهیم؟
مشکل بسیاری از والدین این است که نمی‌دانند باید از چه الفاظی استفاده کنند. شما می‌توانید بدون به‌کار بردن لفظ آزارجنسی این چند نکته کلیدی را برای پیشگیری به کودکان خود آموزش بدهید. برای چنین آموزشی نیاز نیست پیچیده صحبت کنید.
 
مطمئنا شما بهتر از هر کس دیگری می‌دانید چگونه این کار را انجام دهید. لازم نیست همه حرف‌ها را در یک جلسه و پشت سر هم بگویید. به بهانه‌های مختلف درباره امنیت و مراقبت از خود در قالب داستان، خاطره و... صحبت کنید. یادتان باشد زمانی که کودک حاضر یا مایل به چنین گفت‌وگویی نیست، اصرار نکنید و آن را به موقعیت مناسب دیگری موکول کنید. معمولا کودکان وقتی درباره شخص سومی مثلا در قالب قصه صحبت می‌کنید، راحت‌تر برخورد می‌کنند و کمتر مضطرب می‌شوند. مواردی که باید با کودک درباره‌اش صحبت کرد، از این قرارند:

 

بزهکاران جنسی برای ترغیب کودک ابتدا از مشوق‌های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب‌بازی استفاده میکنند

 
1. هر چیزی که با لباس زیر (زیرپوش، شورت و زیرشلواری) پوشانده شود، عضو خصوصی است. هیچ‌کس حق ندارد به آنها دست بزند، هیچ‌کس حق ندارد آنها را ببیند، هیچ‌کس حق ندارد درباره آنها با شما حرف بزند. اگر چنین اتفاقی افتاد، کودک باید «نه» بگوید.

2. بدن کودک فقط متعلق به خودش است و اختیار بدنش هم فقط دست خودش است پس اگر کسی به کودک بگوید به ازای دادن چیزی یا نگه داشتن رازی، باید اجازه دهد او به نقاط خصوصی بدنش دست بزند، کودک باید «نه» بگوید.

3. به کودک یاد بدهید هنگام حمام، پدر و مادر و زمان درمان، پزشک یا پرستار اجازه دارند به بدن او دست بزنند، به شرط اینکه قبلا حتما از کودک اجازه بگیرند. در غیراین صورت، هیچ‌کس مجاز به چنین کاری نیست و کودک باید به هر کسی در این‌باره «نه» بگوید و اگر کسی چنین درخواستی کرد، حتما به فرد مورد اعتمادش این موضوع را اطلاع دهد.

4. «نه» گفتن را به کودکتان یاد بدهید. او باید بداند درمورد آنچه که نادرست می‌داند، حق دارد «نه» بگوید و نباید از «نه» گفتن احساس خجالت یا ناراحتی کند. وقتی کودک «نه» گفتن را یاد بگیرد و آن را حق خود بداند، می‌آموزد که اختیار بدن و احساساتش دست خودش است. به ‌عنوان پدر و مادر شاید برایتان سخت باشد، اما کودک باید «نه» گفتن را در خانه یاد بگیرد. اگر کودک بتواند به اعضای خانواده «نه» بگوید، یاد می‌گیرد به دیگران هم «نه» بگوید.

5. به کودک بیاموزید رازهای بد نباید راز بمانند. کودک باید متوجه باشد بین راز خوب و بد تفاوت وجود دارد. رازهای خوب (مثل خرید پنهانی هدیه) را می‌توان مخفی نگه داشت، اما رازهای بد را باید به فرد مورداعتماد گفت. کودکی می‌تواند چنین کند که اعتمادبه‌نفس و احساس امنیت با والدینش داشته باشد. مهم‌ترین ابزاری که کودک‌آزار از آن بهره می‌برد، وادار کردن کودک به مخفی‌کاری است؛ «این رازی بین من و تو است.» کودک باید بداند که این یک راز خوب نیست و نباید راز باقی بماند.

6. به کودکتان یاد بدهید هنگام نیاز کمک بخواهد. او باید بداند همیشه کسی هست که بتواند به او کمک کند. برای اینکه کودک به شما اعتماد کند باید پایه‌های ایجاد اعتماد را از قبل ریخته باشید. کودکی که دائم به‌‌دلیل اشتباهات کوچک موردانتقاد تند والدینش قرار گرفته، چطور می‌تواند موضوعی به این دردناکی که ممکن است خودش را نیز در آن مقصر بداند با والدینش درمیان بگذارد؟ می‌توانید در قالب داستانی که برای شخص دیگری اتفاق افتاده، به کودک اطمینان‌خاطر بدهید که این احساسات منفی تقصیر او نیست و بیان آنها هم برایش دردسرساز نخواهد بود.

7. حتما در مورد این 4 زنگ خطر با کودکانتان صحبت کنید و از آنها بخواهید این موارد را به شما اطلاع دهند:

1) اگر کسی اندام خصوصی کودک را نگاه ‌کرد یا از کودک خواست به اندام خصوصی او نگاه کند. (زنگ خطر دیداری)

2) اگر کسی حتی در قالب شوخی در مورد اندام خصوصی با کودک صحبت کرد. (زنگ خطر گفتاری)

3) اگر کسی اندام خصوصی کودک را لمس کرد یا از کودک خواست به اندام خصوصی او دست بزند. (زنگ خطر تماسی)

4) بردن کودک به محلی خلوت بدون اطلاع پدر و مادر یا سرپرستش. (زنگ خطر مکانی)

به کودک بگویید در صورت مشاهده هرکدام از این علائم واکنش نشان دهد و در‌باره آن با شما صحبت کند، حتی اگر فردی که این اعمال را انجام داده از بستگان و نزدیکان باشد.

معیارهای تشخیص اختلال پدوفیلی در منابع روان‌شناسی
• تقریبا تمام افراد مبتلا به اختلال پدوفیلی (بچه‌بازی) مرد و نزدیک به دوسوم قربانیان آنها دختربچه‌اند.

• اختلال پدوفیلی غالبا تماس نزدیک و هوس‌آلود با اندام‌های کودک را شامل می‌شود.

• برخلاف تصور، بسیاری از مبتلایان به این اختلال به‌عنوان افرادی خجالتی و درونگرا شناخته می‌شوند که در عین حال رویای تسلط بر افراد دیگر را درسر می‌پرورانند و نهایتا به این ترتیب بر کودکان بی‌دفاع مسلط می‌شوند.

• این افراد در مقایسه با سایر بزهکاران جنسی، بهره هوشی پایین‌تری دارند (به میزان 3 برابر)، غالبا راست‌دست نیستند، به میزان بالاتری سابقه صدمه‌ مغزی داشته‌اند که به از دست دادن هوشیاری منجر شده و تفاوت‌هایی در ساختار مغزی آنها وجود دارد که با روش‌های تصویربرداری از مغز تشخیص داده می‌شوند.

• روان‌شناسان این تشخیص را برای افرادی مطرح می‌کنند که حداقل ۱۶ ساله‌اند و دست‌کم ۵ سال بزرگ‌تر از کودکانی هستند که قربانی آنها می‌شوند.

آموزش نقاشی به کودکان

آموزشگاه کودکان:آموزش نقاشی به کودکان

سالگی سن تحول و پیشرفت نقاشی در کودکان است زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد می‌کند، ماهیچه‌های او قوی می‌شود و از نظر بینایی چشم‌اش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به سمتی را که می‌خواهد، دارد. نقاشی کشیدن در کودکان از این سن با ژست‌های کوچک و کند آغاز می‌شود.

کودکان سعی می‌کنند خطوطی را معمولا از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کشیدن نقاشی را در کودکان تشویق کنیم. برای کودک زیر 3 سال لازم است برای نقاشی قوانینی را وضع کنیم. مثلا از او بخواهیم تنها روی کاغذ و در چارچوب آن نقاشی کند. در سنین زیر دبستان منظور از آموزش نقاشی این نیست که دست بچه‌ها گرفته و به آنها آموزش داده شود؛ بلکه منظور فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها از جمله نقاشی است. حتی بدون کلاس هم خانواده‌ها می‌توانند این فضا را در خانه در اختیار بچه‌ها قرار دهند. بهتر است زیر 3 سالگی بچه‌ها از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده کنند و از چهار، پنج سالگی به بعد خوب است که از مدادرنگی استفاده شود. کافی است یک کاغذ در اختیار بچه‌ها قرار دهید تا هر آنچه که ذهن‌شان است روی کاغذ بیاید. اگر بچه‌هایی در زمینه نقاشی ضعف دارند و مهارت‌های دست‌ورزی آنها ضعیف است، می‌توان آنها را در کلاس نقاشی ثبت‌نام کرد تا مهارت‌های دست‌ورزی آنها قوی شود. وقتی دست قوی شد، مدادگرفتن در دست قوی و کشیدن نقاشی راحت‌تر می‌شود.

نکته بسیار مهم در شکوفایی استعداد نقاشی کودک این است که نقاشی را در فضایی انجام دهد که هیچ‌گونه استرسی از سوی والدین به او وارد نشود. اگر مادر هم استرس داشته باشد که کودک دیوارها را کثیف کند یا روی میز خط بکشد سبب گریز کودک از نقاشی می‌شود. اجازه دهید کودک در مکانی خاص که کثیف شدن آن مهم نیست نقاشی کند. در این صورت کودک بدون هیچ استرسی توانایی و خلاقیت خود را در نقاشی بروز می‌دهد.

آموزش موسیقی به کودکان

آموزش موسیقی به کودکان

موسیقی در واقع یک زبان است که الفبای خاص خود را دارد. آموزش موسیقی به کودکان سبب حساس‌شدن گوش می‌شود و شنوایی‌شان را تقویت می‌کند. در ضمن بر هوش و احساسات آنها هم تاثیر می‌گذارد و سبب شکوفایی در آینده‌ای نزدیک می‌شود. آموزش موسیقی را باید دیرتر شروع کرد. البته سن آغاز آموزش موسیقی به ابزاری که قرار است آموزش داده شود بستگی دارد ولی به طور میانگین گفته می‌شود 5 سالگی سن مناسبی است. برای اینکه بفهمید کودکتان به چه نوع ابزاری علاقه‌مند است، او را به یک مغازه ابزار موسیقی ببرید و اجازه بدهید تمامی صداها را بشنود یا در خانه برای او انواع موسیقی را پخش و به عکس‌العمل او دقت کنید. البته باز هم نمی‌توان فهمید کودک به چه ابزاری علاقه دارد و ممکن است طی روند ‌آموزش ابزار موسیقی خود را تغییر دهد. جز ابزارهایی که نفس می‌خواهند مانند فلوت و ساکسیفون، نواختن باقی ابزارها را می‌توان از سن پایین به کودک آموزش داد. مثلا ویولون از 6 سالگی، آکاردئون از 7 سالگی، گیتار از 7 تا 8 سالگی، پیانو از 7 سالگی و شیپور و ساکسیفون را می‌توان از 9 تا 10 سالگی به کودک آموزش داد اما بهتر است از 3 تا 5 سالگی اجازه بدهید گوش کودک با موسیقی آشنا شود.

  آموزش موسیقی به کودکان سبب حساس‌شدن گوش می‌شود و شنوایی‌شان را تقویت می‌کند

راهکارهایی مناسب برای آموزش خواندن به کودکان

چگونه به کودک خود خواندن بیاموزیم؟
آموزش خواندن به کودک، یک روند آموزنده و مفید، هم برای خود کودک و هم برای والدین است. این کار می تواند به منظور انجام کارهای مدرسه یا تنها برای رشد و پیشرفت وی باشد. می توانید آموزش خواندن را در منزل شروع کنید. کودکان، خواندن را در زمان کوتاهی می آموزند، اگر از ابزار و شیوه های مناسبی استفاده کنید.

1_ کودکتان را به کتاب خواندن مدام، عادت دهید
کسب مهارت در هر کاری، بدون تداوم در انجام آن سخت است. برای اینکه کودک شما به کتاب‌ خواندن علاقه مند شود، باید دائما او را به خواندن وادار کنید. اگر برایتان مقدور است از زمان خردسالی کودک آغاز کنید و تا سن ورود به مدرسه ادامه دهید. کتاب هایی که مناسب سن و در سطح فهم ‌او هست را تهیه کنید و برایش بخوانید (روزی ۳ تا ۴ کتاب).

زمانی که بزرگتر شد و به دبستان رفت، آرام آرام شروع کنید به خواندن کتاب هایی با سطح بالاتر. (سعی کنید داستان هایی را انتخاب کنید که به آنها علاقه مند باشد). به دنبال کتاب هایی بگردید که شیوه های خواندن متفاوتی دارند. به این منظور که کودک خود را نیز در خواندن کتاب شریک کنید. به طور مثال، کتاب هایی که دارای صفحات لمس کردنی، بازی و یا بو هستند.

 

2_ الگوی خوبی برای او باشید
به او‌ نشان دهید که کتاب خواندن برای خود شما جذاب است. هر روز موقعی که رفتارتان را رصد می کند، ده دقیقه به خواندن ‌مشغول شوید با این هدف که ببیند به این کار اهمیت میدهید. حتی اگر‌ یک ‌کتابخوان جدی نیستید. چیزی برای خواندن پیدا کنید، یک مجله، یک روزنامه یا کتاب آشپزی. او وقتی می بیند که شما به مطالعه ی کتاب اهمیت می دهید، خود به خود به این کار علاقه مند می شود.

کودک تان را در جریان کتاب خواندنتان قرار دهید. اگر ‌چیزی می خوانید که برای او قابل درک هست، تعریف کنید. کلمات را روی صفحه به او نشان دهید، تا به او در برقرار کردن ارتباط میان کلمات روی صفحه و صداهائی که کلمات را شکل می دهند کمک کنید.

3_ سئوالات مشارکت دهنده مطرح کنید
قبل از اینکه کودک شما خواندن بیاموزد، چگونگی فهم و درک مطلب را یاد می گیرد. زمانی که داستان را با صدای بلند می خوانید، سوالاتی راجع به داستان یا شخصیت ها بپرسید. به طور مثال: "سگ رو می بینی؟"، "اسم این سگ چی بود؟". زمانی که درک و فهم کودک بیشتر شد، می توانید سوالات پیچیده تری مطرح کنید. به کمک این سوالات می توانید قدرت تحلیل کودک تان را افزایش دهید. این کار قبل از سن 4-5 سال ممکن نیست.

4_ کتاب ها را در دسترس بگذارید
اینکه در خانه تان کتاب باشد اما در دسترس کودک نباشد، ایده ی جالبی نیست. کتاب ها را روی زمین و در فضاهای باز بگذارید، به این منظور که بتواند آن ها را در بازی های خود وارد کند.
وقتی که کودک تان به راحتی توانست کتاب ها را بخواند و در دست بگیرد، مراقب باشید که آن ها تمیز بوده، ضمن اینکه خیلی هم گران نباشند. می توانید برای خود، یک کتابخانه ی اختصاصی تدارک ببینید. محلی برای کتاب خواندن، نزدیک کتابخانه ایجاد کنید. چند بالش کوچک، پتو و صندلی راحت تهیه کنید. همچنین کیک و نوشیدنی ‌و خوراکی.

5_ به یک کتابخانه دسترسی داشته باشید
این کار‌می تواند به دو صورت باشد. کتابخانه ی کوچکی در منزل خود تهیه کنید و چند کتاب قابل فهم و در سطح کودکتان در آن قرار دهید، و یا به صورت هفتگی، به کتابخانه ی عمومی محله ی خود بروید. داشتن تعدادی کتاب زیر بغلتان، اشتیاق فرزند شما را (به خصوص اگر کمی بزرگ شده باشد)، برای مطالعه بیشتر و دامنه ی واژگانش را وسیع تر خواهد کرد.
بازخوانی یک کتاب را تنها به این دلیل که قبلا چند بار آن را خوانده اید از دست ندهید.

 

قبل از اینکه کودک شما خواندن بیاموزد، چگونگی فهم و درک مطلب را یاد می گیرد

 

6_ شروع به دخالت دادن کلمات صدا دار کنید
قبل از آموزش الفبا به کودکتان، به او کمک کنید تا بداند خطوط یک صفحه با کلماتی که ادا می کنید رابطه مستقیم دارد. وقتی با صدای بلند کتاب می خوانید، هر کلمه ای را که بیان می کنید با انگشت نشان دهید. این کار به کودکتان‌ کمک می کند که رابطه ی کلمات و خطوط روی صفحه را با کلماتی که شما می گویید، از نظر آوایی فرا بگیرد.

7_ از به کار بردن کارت های "کمک حافظه" خودداری کنید
مدتی است بعضی شرکت ها اعلام می کنند که کارت های کمک حافظه برای کودکان خردسال و پیش دبستانی ایده آل است. این ابزار به هیچ وجه به آن ها خواندن را نمی آموزد، بلکه به‌ کودکان، برقرار‌ کردن رابطه ی بین یک تصویر و یک ‌کلمه را با به کار‌گیری تصویری متناسب یاد میدهند. به طور کلی کارت کمک حافظه، شیوه ی کارآمد و مفیدی برای آموزش خواندن نیست. سعی کنید از این کار‌ خودداری کنید.

8_ حروف الفبا را به کودکان خود بیاموزید
زمانی که درک کودک شما از کلمات بیشتر شد، شروع به تبدیل کلمات به حروف ‌جداگانه کنید. درست است که آموزش الفبا همراه با شعر و آهنگ، معمول ترین روش آموزش حروف است، اما سعی کنید خلاقیت به خرج دهید. هر حرف را با نام آن توضیح دهید. اما فعلا خودتان را برای آموزش صدای هر حرف به دردسر نیندازید.

سعی کنید با هر‌ حرف یک بازی انجام دهید. مثل بازی توپ (به این صورت که حروف الفبا را روی زمین بچینید تا فرزندتان توپ‌ را به سمت حرفی که از او می خواهید، پرتاب کند) یا از او بخواهید که حرف مورد نظرتان را در وان حمام صید کند. این ها بازی هایی هستند که او را در ارتقاء در‌چندین سطح تشویق میکند.

9_ کلمات هم آوا را به کودک خود بیاموزید
برای کودک، مَتَـل های کوتاه بخوانید و سپس لیستی از کلمات هم آوا مثل: آب، تاب، قاب و ... تهیه کنید. کودک شما کم کم با کلماتی که در اثر ترکیب حروف ایجاد می شوند، آشنا می شود.

 

10_ برای کودک خود داستان های کوتاه تعریف کنید
احتمالا زمانی ‌که فرزندتان شروع به خواندن بکند، دبستانی ‌خواهد بود و آموزگارش مطالب و تکالیفی را به او خواهد داد. تشویقش کنید که تکالیفش را با به کار گیری تکنیک های آواشناسی انجام دهد. زمانی ‌که دایره لغاتش افزایش یافت در سطحی است که معنی داستان ها را بهتر متوجه می شود. به کودکتان اجازه دهید به تصاویر کتاب نگاه کند، این کار تقلب به حساب‌ نمی آید. تصاویر و ارتباط آنها با کلمات، برای ‌فهم مجموعه ی کلمات مفید خواهد بود.

11_ از‌ کودکتان‌ بخواهید برایتان داستان تعریف ‌کند
بعد از هر‌بار‌ خواندن، از ‌کودک خود بخواهید برایتان داستان‌ را تعریف ‌کند. او را وادار کنید جزییاتی را به داستان اضافه کند، اما منتظر یک داستان ساخته و پرداخته شده نباشید. یک روش جالب و سرگرم‌ کننده، استفاده از عروسک ها به جای شخصیت های داستان است؛ به این ‌صورت که کودک به کمک آن ها برایتان داستان را تعریف ‌کند.

12_ سئوالاتی راجع به داستان مطرح‌ کنید
مثل زمانی ‌که شما‌ برای کودک تان داستانی می خوانید و او سوال می پرسد، هر بار‌ که ‌کودک تان قصه ای تعریف می کند، شما نیز از او سوالاتی راجع به داستان بپرسید. ممکن است در ابتدا جواب به سوالات شما برای او سخت باشد، اما با گذر زمان، مهارت لازم برای پاسخ دادن به سئوالات شما را کسب خواهد کرد.

 

فهرستی از سوالات تهیه کنید که کودک شما بتواند آن ها را بخواند. توانایی درک سوالات، تقریبا به اندازه ی پاسخ دادن به آنها مهم است. با سوالات مستقیم و مشخص شروع کنید، نه با سوالات مفهومی، به طور مثال:
"شخصیت اصلی داستان چه کسی بود؟" (صحیح)
"چرا شخصیت اصلی شکست خورد؟" (غلط)

13_ هم زمان با خواندن، نوشتن را نیز به او بیاموزید
خواندن، ‌پیش در آمدی برای نوشتن است، اما زمانی که کودک توانایی خواندن را به دست آورد، به او همزمان در یادگیری نوشتن کمک کنید. اگر همزمان ‌نوشتن را بیاموزند، خواندن را نیز راحت تر و با سرعت بیشتری فرا خواهد گرفت. به خاطر سپردن حروف، خوب گوش دادن به آوا ها همراه با نوشتن، هوش نوآموزان را تقویت خواهد کرد. بنابر این به او نوشتن حروف و کلمات را بیاموزید.
به خاطر داشته باشید، زمانی که فرزند شما بتواند کلمات را هجی ‌کند، توان خواندنش نیز بهتر خواهد شد. به آرامی پیش بروید و انتظار نداشته باشید که او بی نقص باشد.

14_ به واداشتن کودکتان به خواندن ادامه دهید
از آنجایی که لذت خواندن را قبل از رفتن به مدرسه به او چشانده اید، سعی کنید این حس را با مطالعه ی روزانه افزایش دهید. وقتی شما برایش کتاب بخوانید، درک صحیح تری از تلفظ کلمات و آوای آن ها به دست خواهد آورد، تا آنکه خودش درگیر این دو باشد.

15_ از کودکتان بخواهید با صدای بلند برای شما بخواند
هنگامی‌ که فرزندتان کتاب را با صدای بلند بخواند، شما مهارت خواندنش را بهتر ارزیابی خواهید کرد. با این کار، او مجبور است آهسته تر بخواند تا کلمات را بهتر تلفظ کند. از‌متوقف ‌کردن‌ فرزندتان به‌ منظور تصحیح کردنش، خودداری‌ کنید. این‌ کار ‌می تواند باعث قطع شدن رشته ی افکار او شده و او را در فهم آنچه می خواند دچار مشکل کند.

خواندن با صدای بلند، نباید به کتاب و داستان ‌محدود شود. هر بار کلمه ای را دید، از او بخواهید که آن را با صدای بلند تلفظ کند. تابلوهای تبلیغاتی، نمونه های خوبی برای آنچه فرزندتان هر روز می بیند هستند و می تواند به او اجازه دهد خواندن با صدای بلند را تمرین کند.

توصیه
- اگر ‌کودک ‌شما حوصله ی یادگیری‌ خواندن ‌را ندارد و‌ نگاه کردن به تلویزیون را ترجیح میدهد، او را تشویق کنید تا زیرنویس ها را بخواند.

- اکثر ‌کودکان، خواندن را از ۴ سالگی (یا زودتر) ‌شروع می کنند، بنابراین می توانید برای کودکان حدود ۴ سال، آموزش صداها و حروف الفبا را شروع کنید. برخلاف آنچه قبلا گفته شده، کودکان خردسال نمی توانند خواندن را بیاموزند. آن ها فقط می توانند چند شکل را تشخیص دهند. اکثر ‌کودکان تا قبل از ۳ یا ۴ سالگی، توان ذهنی که به آنها این اجازه را بدهد به دست نیاورده اند.

 

آموزش کودکان - آموزش گیتار پاپ ویژه خانم ها و کودکان

آموزش گیتار پاپ ( مقدماتی تا پیشرفته)
ویژه خانم ها و کودکان

آموزش تخصصی گیتار کودکان
ویژه سنین ۶ تا ۱۰ سال

تدریس در آموزشگاه موسیقی سپاهان سینا خیابان توحید
آموزشگاه موسیقی آرپا خیابان خاقانی

توسط مدرس خانم

***برگزاری دوره 3 ماهه ریتم نوازی گیتار***
همراهی ساز و آواز (ویژه بزرگسالان)
در دو سطح مقدماتی و پیشرفته

مباحث آموزشی: آشنایی با مبانی اولیه موسیقی، تئوری موسیقی، آموزش ریتم نوازی، همراهی شعر و آواز، آموزش بداهه نوازی و هم نوازی، آموزش تکنیک های مختلف در اجرای قطعات.

ساعت تماس : 9 تا 13 صبح 16 تا 21 عصر
پیامک پاسخ داده نمی شود. لطفا تماس بگیرید. با تشکر

09337772011

برای ثبت آگهی خود روی کلمه آگهی رایگان کلیک کنید

آموزش های که باید به کودکان داده شود !

آموزش های که باید به کودکان داده شود !

برخی مسایل هستند که باید حتما به فرزندان عزیز خود بیاموزید. کودکان آسیب‌پذیر، ساده و ترسو هستند. این وظیفه والدین است آنها را برای رویارویی با برخی مشکلات و بلاها آماده کنند.

1. حرف زدن با غریبه ها
آموزش و هشدار دادن به کودکان در مورد ارتباط با غریبه ها از جمله مواردی است که پدر و مادرها باید آن را جدی بگیرند. باید در این مورد با دقت و تاکید بسیار با فرزندان خود صحبت کنید. البته مراقب باشید این مساله را طوری مطرح نکنید که موجب ترس کودک از غریبه ها بشود. باید به جای ترساندن آنها، اطلاعات مفید که حالت هشدار نیز دارند، به فرزند بدهید.

  

2.    واکنش در برابر بلایای طبیعی
برخی از بلاهای طبیعی به مرور تخریب می کنند و آسیب می رسانند و فرد در برابر آنها فرصت واکنش دارد. اما برخی از آنها نیز ناگهانی هستند و نمی توان هیچ کاری انجام داد. وظیفه پدر و مادر این است خودشان با مطالعه و تحقیق و یافتن اطلاعات ارزشمند و البته مفید، فرزندان خود را برای رویارویی با چنین رویدادهایی آماده کنند. فرزندان باید بدانند در مواقع سیل، زلزله، طوفان یا آتش‌سوزی بهترین واکنش برای نجات یافتن چیست.

 

 3.    پس از گم شدن چه کنند
پدر و مادر باید به فرزندان خود بیاموزند وقتی گم شدند. با صدای بلند نام اصلی شما را صدا کنند یا از مادرها یا افراد دیگری که در نزدیکشان هستند کمک بخواهند. به آنها در مورد امنیت در روزهای معمول زندگی آموزش لازم را بدهید. از هر فرصت مرتبطی استفاده کنید تا به کودکان در مورد حفظ امنیتشان بیاموزید. در مورد احتمال گم شدن با آنها حرف بزنید و نمایش های مشابه برایشان بازی کنید تا آمادگی این مساله را داشته باشند.

 

 4.    آموزش مسیریابی
منظور از جهت‌یابی این نیست که فرزند خود را به نجوم‌شناس قهار مبدل کنید که با کمک خورشید و ماه و ستاره ها بتواند راه خودش ر ا بیابد. قرار هم نیست یک جی‌پی‌اس به او بدهید تا راه درست را پیدا کند. آموزش های ابتدایی مسیر و جهت یابی را به او بیاموزید تا شمال و جنوب و شرق و غرب را بتواند تشخیص دهد. در مسیر پارک، پاساژ، فروشگاه و ... در مورد جهت و جغرافیا با او حرف بزنید. همین کافی است.

 

 5.    آشنایی با محله
باید فرزند خود را با محله ای که در آن زندگی می کنید آشنا کنید. این برای مواقع ضروری بسیار لازم است.

 

 6.    نشانی و شماره تلفن
از اینکه فرزند شما نشانی و شماره تلفن  خانه را بلد است، مطمئن شوید.

 

 7.    کمک های اولیه
مسایل بسیار ابتدایی و ساده  کمک های اولیه را به فرزند خود بیاموزید. در مورد مسایلی همچون بریدن یا خراش برداشتن پوست برایش حرف بزنید و بگویید اگر تنها بود و چنین رویدادی برایش رخ داد، چه باید بکند.

 

 8.    اطلاعات لازم در مورد آتش‌سوزی
لطفا خودتان در مورد اقدامات لازم هنگام آتش‌سوزی مطالعه کنید و اطلاعات مفید و ساده و لازم را به فرزندتان نیز منتقل کنید. کودک باید بداند در این مواقع چطور برخورد کند.

 

  9.    اطلاعات لازم در مورد محل زندگی دوستان و فامیل
کودک شما باید محل زندگی دوستان یا فامیل نزدیک را بداند تا بتواند در مواقع ضرورت از آنها استفاده کند.

 

10.    دانستن شماره های ضروری
شماره های ضروری همچون پلیس، اورژانس یا آتش نشانی چیزهایی هستند که باید به فرزند خود بیاموزید. دانستن این شماره های ساده برای مواقع ضروری بسیار لازم و واجب است.  

 

آموزش‌های کودکان را از چه سنی شروع کنیم؟

این نکته بسیار مهم را همه ما می‌دانیم که کودک زیر ۷ سال را نباید به طور  مستقیم آموزش داد و برای آموزش او باید از روش‌های تخصصی و عینی کمک بگیریم. همچنین همه ما می‌دانیم که آموزش تنها به آموزش‌های رسمی محدود نمی‌شود.

اولین آموزش‌ها در خانواده و در محیط آرام خانه شکل می‌گیرد. مانند آموزش خوب زندگی کردن، خوب حرف زدن و در کل آموزش چگونه درست اندیشیدن را باید از‌‌ همان روزهای نخست کودکی در نهاد کودک جای دهیم تا با رشد روحی و روانی و فیزیکی او این امر مهم نیز به تکامل برسد و بعد سایر آموزش‌های جانبی را شروع کنیم. شایان ذکر است که آموزش کودک در این سنین صرفا به صورت غیرمستقیم و بیشتر از طریق تحریک تمام حواس پنجگانه‌اش باید صورت بگیرد، چون کودک مانند ما تجربه لازم برای تمرکز در کلاس آموزشی رسمی را به دست نیاورده است و شاید تحمل کلاس آموزشی برایش خسته کننده وکسالت‌آور باشد. پس بهتر است آموزش‌ها در خلال بازی باشد تا برای کودک ایجاد علاقه و انگیزه کند. آموزش در این زمان بسیار دشوار و  مهم است زیرا ریشه‌های آموزش را به وجود می‌آورد و باید کاملا تخصصی و تکنیکی باشد.

آموزش زبان دوم

کودک از بدو تولد حس شنوایی فوق‌العاده‌ای دارد که به او اجازه می‌دهد اصوات مختلف را از هم تشخیص دهد. اگر از‌‌ همان بدو تولد با کودک با دو زبان صحبت کنیم او توانایی درک هر دو زبان  پیدا می‌کند. این کودک دیر زبان باز خواهد کرد زیرا با دایره وسیعی از لغات مواجه می‌شود که باید آن‌ها را پردازش کند و در نتیجه دیر زبان باز می‌کند وگاهی لغات دو زبان را با هم مخلوط می‌کند، ولی بعد از مدتی و  در صورت مداومت کار برایش عادی می‌شود. این حالت کاملا طبیعی است و در ۴- ۳ سالگی از بین می‌رود. این نکته را به یاد داشته باشید که هرگز برای آموختن یا حرف زدن یک زبان نباید به کودک فشار آورد. همیشه با کوچک‌ترین پیشرفتش او را تشویق کنید و در صورت ناکامی‌اش در هیچ صورتی نگرانی خود را به او نشان ندهید زیرا ممکن است در حرف زدنش دچار مشکل شود. البته بهتر است آموزش زبان دوم را پس از تکمیل زبان اول و کامل شدن دایره لغات کودک آغاز کنیم، زیرا کودک معمولا در ۳ تا5/3سالگی به این مهارت دست می‌یابد. می‌توان هم‌زمان با شروع مهدکودک آموزش زبان دوم را آن هم به طور غیرمستقیم آغاز کرد و آموزش مستقیم را با شروع مدرسه ادامه داد.

آموزش نقاشی

از ۲سالگی می‌توان آموزش رنگ‌ها را به کودکان آغاز کرد زیرا کودک از لحاظ روانی و جسمی رشد می‌کند، ماهیچه‌هایش قوی می‌شود و از نظر بینایی چشمش توانایی دنبال کردن و هدایت دست به هر سمتی را که می‌خواهد، دارد. کودکان معمولا سعی می‌کنند خطوطی را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشی آغازی برای نوشتن است، لازم است کودک را به کشیدن نقاشی تشویق کرد. بهترین سن برای شروع آموزش نقاشی با هدف  ایجاد خلاقیت در کودک و نه نقاشی کردن در پایان ۴‌سالگی است. منظور از آموزش نقاشی تنها فراهم کردن فضایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها از جمله نقاشی است. حتی والدین خود می‌توانند عهده‌دار این امر باشند. می‌توانید از موسیقی، تئا‌تر، بازی، ‌قصه، شعر و... استفاده کنید و فضایی را به وجود آورید تا کودک‌تان خود را با زبان تصویر آشنا کند. نقاشی یک زبان بین‌المللی است؛ زبانی برای گفتن ناگفته‌ها. بهتر است کودک تا ۳ سالگی از گواش، آبرنگ و مداد شمعی برای نقاشی استفاده کند و از 4.5 سالگی به بعد از مدادرنگی استفاده کند. می‌توانید پایین دیوار اتاقش را سرتاسر مقوا بچسبانید و او را توجیه کنید که فقط در آنجا مجاز است نقاشی کند.

آموزش مهارت‌ها و ارزش‌های اجتماعی

مهارت‌های زندگی دائما تذکر دادن به کودک نیست؛ این‌که به او بگوییم مودب باش، جلوی بزرگ‌تر بایست، درست بخور، درست بشین، این‌طوری حرف نزن، این‌طوری حرف بزن، سلام کن، خداحافظی نکردی. این‌ها نه تنها مهارت‌ها را بالا نمی‌برد بلکه اعتماد به نفس آن‌ها را نیز پایین می‌آورد. او برداشتی را که ما از هر کدام از باید‌ها و نباید‌ها داریم را ندارد. پس باید به صورت تجربی بیاموزد که ادب یعنی چه؟ تربیت یعنی چه؟ هرچقدر ما برایش توضیح دهیم او به درک درست نمی‌رسد و باید تجربه کند. اگرکودک ما سلام نکرد یا خداحافظی را فراموش کرد نشانه آن نیست که او بی‌ادب است و بی‌ادب می‌ماند. او هنوز درک درستی از این واژه‌ها ندارد یا شاید زمان استفاده مناسب از آن را نمی‌داد. در هر صورت او را به اجبار وادار به کاری که میل به انجام آن ندارد، نکنید. برای آموزش او روش ترغیب وتشویق بسیار مناسب است. هیچ‌ وقت برای انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه به او ندهید و از جملاتی مانند بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنید. برای انجام کاری اصرار و خواهش نکنید چون نتیجه‌ای نخواهد داشت یا اگر هم داشته باشد موقتی است و زود از بین می‌رود.

آموزش موسیقی

بر اساس پژوهش‌های بسیار، درک موسیقی از دوران جنینی آغاز می‌شود. اما دریافت علائم صوتی و واکنش‌های ناشی از آن زمانی است که کودک قادر به تحلیل و تفکیک صدا‌ها و آوا‌هاست. بسیاری از کار‌شناسان آموزش و نیز روان‌شناسان در پی تحقیقات پژوهشگران بهترین سن آموزش موسیقی به کودکان را ۲ تا ۸ سالگی می‌دانند؛ البته باز هم به روش غیرمستقیم.

آموزش ورزشی

یکی از رشته‌های ورزشی مناسب برای سنین زیر پیش دبستان ژیمناستیک است تا مهارت‌ها و هماهنگی‌های حرکتی کودک تقویت شود. در بسیاری از مهد‌ها و باشگاه‌ها این کلاس‌ها دایر است و والدین می‌توانند از ۴ سالگی فرزندشان را در این کلاس‌ها ثبت‌نام کنند. البته از این سنین می‌توان کودک را با شنا نیز آشنا کرد.